tag:blogger.com,1999:blog-8550837249709430262024-03-05T15:52:51.192+02:00Ιχνηλάτης Ονείρωνdimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-73429665836048282672022-12-21T21:46:00.001+02:002022-12-21T21:46:35.720+02:00<p> <span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 16pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;"><b>Όταν ξέρεις πού πας…</b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLxvyrU5Mv_bLlLskjr8H8DwVDeSRj-Ry0Qi8j--8dn37Y6g1VkC1t0C6KGbVoWAsb_dskHuXO2YTpLC66qn1GLhzTXLmE07rR_YCqKcBLvJLp7TV7_AlDC9TvhBmEoRG0hcy2AAqrtMXzvRkNmiFUB55YMe1txIMQ5Y7ujRnNWfnQYQ-vDG4pp29p/s3324/img20210923_16031910.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2304" data-original-width="3324" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLxvyrU5Mv_bLlLskjr8H8DwVDeSRj-Ry0Qi8j--8dn37Y6g1VkC1t0C6KGbVoWAsb_dskHuXO2YTpLC66qn1GLhzTXLmE07rR_YCqKcBLvJLp7TV7_AlDC9TvhBmEoRG0hcy2AAqrtMXzvRkNmiFUB55YMe1txIMQ5Y7ujRnNWfnQYQ-vDG4pp29p/s320/img20210923_16031910.jpg" width="320" /></a></b></div><b><br /></b><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 16pt;">Ευτυχώς που κάποιοι αποφασίζουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα
της αδιαφορίας και να θυμίσουν στους αδαείς ότι μέτρο όλων των πραγμάτων είναι
ο άνθρωπος.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Γιατί με τόσα μαλάματα που στολίσαμε την υποτιθέμενη καπατσοσύνη
μας, μηρυκάζοντας το ένδοξο παρελθόν,
την «ευφρόσυνη ύπαιθρο», αδυνατώντας εν πολλοίς να ισορροπήσουμε στις αδηφάγες διαδρομές του
χρόνου, φαγώθηκε το πρόσωπό μας, όπως θα έλεγε ο Σεφέρης.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">«Οι Έλληνες, έγραφε ο διαπρεπής Γάλλος ελληνιστής
φιλόσοφος Ζαν Πιέρ Βερνάν, που έφυγε στα 93 του χρόνια, θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είναι μέρος
της φύσης και ότι ο ρόλος του είναι να προσπαθεί να την κατανοεί και όχι να
κυριαρχεί πάνω σ’ αυτήν».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Πόσο απλά και σοφά τα λόγια του, αφού ο ίδιος γνώριζε
πλέον ότι σοφός είναι εκείνος που μιλάει κατανοητά, ερμηνεύοντας δύσκολα
νοήματα. Πετώντας τον μανδύα του δήθεν ειδικού που περιβάλλει τους ώμους, αλλά
όχι τα μυαλά, των περισσότερων ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών δασκάλων και κάθε
λογής νάρκισσων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Όταν είσαι δεκαοχτώ και είκοσι δικαιούσαι να
χρησιμοποιείς σαν αφετηρία και σαν παράδειγμα ένα εξιδανικευμένο και
εξευγενισμένο παρελθόν, γιατί ο χρόνος πίσω σου είναι λευκός, δεν σε χωράει ο
τόπος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στα σαράντα σου αρχίζεις να νιώθεις ότι ο ίδιος έχεις
πίσω σου ένα μακρινό παρελθόν, που οι βουτιές στο σώμα του χρόνου και της
ιστορίας δεν εξιλεώνουν, αλλά αποθαρρύνουν. Σταματάς τότε τις μυθολογίες και
δημιουργείς από ανάγκη.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Κάποια στιγμή κατανοείς ότι δεν υπάρχει όφελος όταν
συνεχίζεις ασυγκράτητα να κολακεύεις εαυτούς και αλλήλους ή να βαυκαλίζεσαι με
άλλους μαζί, μασώντας αρχαίες δάφνες ότι ξεχωρίζουμε και ηγούμαστε και ότι, με
λίγα λόγια, οι υπόλοιποι «μας χρωστάνε» για αυτό που υπήρξαμε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Η μεγάλη παρένθεση κλείνει, αφού η συνεχής επίκληση στο
ένδοξο παρελθόν, ακόμα και από αυτούς που ηγούνται του τόπου, δεν κινητοποιεί
την κοινωνία, ούτε πρόκειται να προσθέσει κάτι νέο στο παλίμψηστο του ατομικού
και συλλογικού μνημονικού.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ανθυπομειδιά οποιοσδήποτε σύγχρονος ελληνιστής, όταν,
ερχόμενος στην Ελλάδα των ονείρων του, ανακαλύπτει αίφνης σε κάποια τηλεοπτικά
ριάλιτι ότι οι πολίτες αυτής της χώρας εμβαπτίζονται στο «ανεπανάληπτο», το
«πρωτοφανές», το «συγκλονιστικό». Τίποτε πιο κοινότοπο, πιο συνηθισμένο, πιο
αδρανές από αυτά. Και δυστυχώς η πεζότητα τείνει να γίνει βίωμα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ο τουριστικός «πρωταθλητισμός» μάς έχει καταστήσει
άνευρους, καιροσκόπους, εκπορθητές συνειδήσεων, τελεσίδικα συμφιλιωμένους με
την ιδέα ότι η Ελλάδα προώρισται να γίνει χώρα ικανή να παράγει μόνο ρεντ- ρουμ,
χωριάτικη σαλάτα (έστω με εισαγόμενες ντομάτες) και τυπωμένες εικόνες από λευκά
σπιτάκια λουσμένα στον ήλιο και τις αμμουδιές.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Με άθλια δωματιάκια που χρεώνονται ως πρώτης κατηγορίας
(ελέω πλημμελών ελέγχων και ανοχής εκ μέρους του ΕΟΤ και των νομαρχιών),
τριτοκοσμικές συγκοινωνίες και αποκλεισμένα μεταξύ τους νησιά, απαράδεκτο
φαγητό και απαράδεκτη συμπεριφορά υπαλλήλων προς τους ξένους που έρχονται στη
χώρα για να πληρώσουν, μην περιμένουμε θαύματα. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ας αφιππεύσουμε λοιπόν και ας αντιμετωπίσουμε κατάματα
την αλήθεια.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Εκτός από την πολιτεία που βαρύνεται με εγκληματικά λάθη,
ευθύνες έχουμε όλοι. Πρωτίστως για την κακομοιριά μας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoBodyText"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Επειδή δεν διδαχτήκαμε πόσο μοναδική κληρονομιά είναι ο
πολιτισμός μας και πόσο μπορεί να υποκαταστήσει τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-language: EL;">Κι όμως, όταν ξέρεις πού πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν
εκεί.<o:p></o:p></span></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-38150756872495093912022-12-21T20:32:00.000+02:002022-12-21T20:32:00.865+02:00<p> <b><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Ο ενταφιασμός της
πολιτικής σκέψης</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Τι
αποκομίσαμε μετά τα αποκαΐδια στην Πελοπόννησο και την Εύβοια; Ορφανό λόγο, ορφανά συνθήματα.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Άλλωστε
πέραν των βαρύγδουπων λόγων που ειπώθηκαν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση η αγωνία
των κομματικών μηχανισμών και των έπ’ αμοιβή συνεργαζόμενων επικοινωνιολόγων
δεν είναι η εκπόνηση ενός στοιχειώδους προγράμματος, αλλά η επιλογή της
κρίσιμης λέξης που θα μαγνητίσει το
ψηφοφόρο πλήθος. Μια λέξη που θα τα λέει
όλα χωρίς να πρεσβεύει απολύτως τίποτε. Κενότητα επιστημονική. Κάτι παρόμοιο
συνέβη και φέτος.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Τα
προγράμματα, όσα υπήρξαν, είχαν ελαφρές
προσθήκες παλαιότερων, ενώ ήταν πασιφανής η προσπάθεια να εφευρεθούν λέξεις -
κλειδιά που θα «κλειδώσουν» την ψήφο υπέρ του ενός ή του άλλου. Η επινοητικότητα
όμως δεν ήταν αρκετή για να καλύψει το χάσμα που ανοίγεται όταν θρυμματίζονται
λέξεις σύμβολα, όπως η περιβόητη «άμεση δημοκρατία».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Οι
κριτικές μας ικανότητες συντρίβονται από την επέλαση της υπόσχεσης και της
ελπίδας που προσφέρονται ως ανακούφιση για τα μεγάλα άγχη της ζωής.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Ο
νους του ανθρώπου, πίστευε ο <b>Λουκιανός</b>,
για να ταξιδέψουμε στην αρχαιότητα,
κατοικείται από φόβους, φαντάσματα και τέρατα. «Ο των ανθρώπων βίος υπό
δυοίν τούτοιν μεγίστην τυραννούμενος, ελπίδος και φόβου».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Υπό
την πίεση της πραγματικότητας όλοι γινόμαστε εύπιστοι. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14pt;">Όταν
είμαστε ευάλωτοι και φοβισμένοι, έγραφε ο </span><span style="font-size: 18.6667px;">Αμερικανός</span><span style="font-size: 14pt;"> σκεπτικιστής </span></span><b style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 14pt;">Μάικλ Σέρμαρ</b><span style="font-family: Arial, sans-serif;"><span style="font-size: 14pt;"> ,οι προμηθευτές της
ελπίδας δεν έχουν παρά να υποσχεθούν μίαν άλλη ζωή, προσφέροντας έστω και τις
πιο σαθρές αποδείξεις.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4kSa2i8DY568e_crcxBW84CerJvpk-E1wAqtMge4Fl5PixfvtWBwT7MaPlok_r5TYDmDfpbMQDqn6WjBDTyp0-PJHD6m8XWQhJfA4AEA5eTTCdJ5EaZnqYiySJEeQd5Nc8hr4uCnJiKjgRrCadf9eYw8L7NvccP6oiee07JoNpBS1OGCd5df2oook/s1168/1995%20%CE%94%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20(%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1)0013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="785" data-original-width="1168" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4kSa2i8DY568e_crcxBW84CerJvpk-E1wAqtMge4Fl5PixfvtWBwT7MaPlok_r5TYDmDfpbMQDqn6WjBDTyp0-PJHD6m8XWQhJfA4AEA5eTTCdJ5EaZnqYiySJEeQd5Nc8hr4uCnJiKjgRrCadf9eYw8L7NvccP6oiee07JoNpBS1OGCd5df2oook/s320/1995%20%CE%94%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9%20(%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1)0013.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Η
γέννηση της πολιτικής σκέψης μπορεί να έγινε στην Ελλάδα, όπως εξηγεί ο <b>Κορνήλιος <br />Καστοριάδης</b>, αλλά πραγματική
πολιτική σκέψη ουδέποτε υπήρξε, αν εξαιρεθούν κάποια διαστήματα της ιστορίας
που εμφανίστηκε μία πολιτική δραστηριότητα. Η σαφής πολιτική σκέψη, έλεγε ο
Έλληνας διανοητής ήταν μόνο πολιτική φιλοσοφία, δηλαδή επαρχία της φιλοσοφίας,
υποταγμένη σε αυτήν, σκλάβα της μεταφυσικής, δέσμια των μη συνειδητών
προϋποθέσεων της φιλοσοφίας και βεβαρημένη με τις ασάφειές της.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Αν
θυμηθούμε ότι η ιστορία μας των
τελευταίων χρόνων δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη, είναι εύκολο να
κατανοήσουμε ότι δεν μπορούμε να ενοχοποιήσουμε κατά την προσφιλή μας συνήθεια
την εκπαίδευση γι αυτό το κενό του μνημονικού. Τα θέλουμε και τα παθαίνουμε.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Σήμερα
το πελατειακό σύστημα διαθέτει πολύ περισσότερους πλοκάμους να εκμαυλίσει, να
εκβιάσει, να νοθεύσει και να επιβάλλει τη βούλησή του. Χαμένη ή όχι, οι πολίτες
μένουν στο περιθώριο.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Για
τη Δημοκρατία, γράφει ο <b>Παντελής
Μπουκάλας</b>, η «χαμένη ψήφος» είναι πολύτιμη, ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν
κερδισμένες ψήφοι και χαμένες, βαρυσήμαντες και
άσημες, ισχυρές και αδύναμες, αριστοκρατικές και πληβείες. Θα μπορούσε
μάλιστα να ειπωθεί ότι χαμένη ψήφος είναι η ρουσφετολογημένη. Εκτός και αν
παραδεχτούμε ότι χαμένες είναι όλες οι ψήφοι, γιατί γίνεται ολοένα και πιο
σαφές ότι στις πολιτείες της διαπλοκής, αδυνατεί να επηρεάσει τα πράγματα ο
Συνταγματικά κατοχυρωμένος «κυρίαρχος λαός».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Ζώον
πολιτικό, λοιπόν, ο άνθρωπος; Έτσι είπαν οι σοφοί. Ας τους πιστέψουμε με όλες
τις κάθιδρες αντιρρήσεις μας.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 14.0pt;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-85765445871762004482022-09-06T10:01:00.003+03:002022-09-06T10:02:09.155+03:00<p><span style="color: white;"> </span><span style="color: #f3f3f3;"><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">Τόση κάψα για ένα γκρεμό που φανερώθηκε από το πουθενά </span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">είχα πολλά καλοκαίρια να συναντήσω και η αλήθεια είναι πως αναστατώθηκα επειδή ήταν νύχτα και δεν ήξερα που πήγαινα. </span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">Αναλογίστηκα την αρμύρα που μου είχε απομείνει στο κορμί. Το καλοκαίρι που δεν έφυγε ακόμα. Εύκολο ήταν να καρτερώ εγκάθειρκτος, να πολεμάω τη ζέστη, να προσδοκώ μιαν ανορθόγραφη λέξη, ένα ρηχό πιάτο να ταΐσω τους φόβους μου. Νύχτα μέσα στις αναρίθμητες νύχτες. Μέχρι το φθινόπωρο που πέφτουν τα φύλλα και τα </span><span style="font-family: inherit; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"><a style="cursor: pointer; font-family: inherit;" tabindex="-1"></a></span><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: #242526; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;">αναφιλητά. Κι αν δεν είμαι εκεί, μη με ψάξεις. Θα περιμένω να ανθίσουν ξανά τα κρινάκια, να πάρει ανάσα η κάπαρη, να ψωμώσει η άνοιξη. Στο κάστρο των θεών κατοικεί μακριά η ελπίδα.</span></span></p><div dir="auto" style="background-color: #242526; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #f3f3f3;">Δημήτρης, Αύγουστος 2012</span></div><div dir="auto" style="background-color: #242526; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #f3f3f3;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: #242526; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; white-space: pre-wrap;"><span style="color: #f3f3f3;"><br /></span><span style="color: #f3f3f3;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfwJgRHjzKhqzgeTXi8aWqLOuoSoJk-4AMHYFLuzLqZoRMi01Ok0aw8LnBjlS13ZQvDPhiHPEqXgd2eLzCmnAbyKWL8HwLoH2XsQqsViedSHuhgbOSBGQ8iJrYqX5DLzkOb6Q1xK6zd7Hv1X5pMMSDtU--2Eve1p7SDeq-IkyCB4SJOpnD8nDGNUG5/s747/291928_462077793826649_475527485_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="747" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfwJgRHjzKhqzgeTXi8aWqLOuoSoJk-4AMHYFLuzLqZoRMi01Ok0aw8LnBjlS13ZQvDPhiHPEqXgd2eLzCmnAbyKWL8HwLoH2XsQqsViedSHuhgbOSBGQ8iJrYqX5DLzkOb6Q1xK6zd7Hv1X5pMMSDtU--2Eve1p7SDeq-IkyCB4SJOpnD8nDGNUG5/s320/291928_462077793826649_475527485_n.jpg" width="214" /></a></div><br /></span></div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-7968895990931386842022-07-11T17:45:00.001+03:002022-07-11T17:45:21.720+03:00<p> <b>Το μαγκάλι</b></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Μέρες τώρα το κρύο δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Ο χειμώνας ήταν
βαρύς. Στο φτωχικό δωμάτιο- ένα κουζινάκι, μια σταλιά, ήταν έξω, δίπλα στις
σκάλες και παρακεί το αποχωρητήριο-είχες την εντύπωση ότι οι τοίχοι ήταν
διάτρητοι και έμπαινε από παντού παγωμένος αέρας. Λόφος Αξιωματικών, παραμονές
του 1965.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Το βράδυ που έπεσαν για ύπνο, δεν θυμόταν τι είχανε φάει,
αλλά είχαν ζεσταθεί πόδια και χέρια.
Φόρεσαν πιτζάμες και σκεπάστηκαν με βαριές μάλλινες κουβέρτες που είχε υφάνει η
μάνα στο χωριό. Τα παιδιά, κουρασμένα όλη μέρα από το σεργιάνι με τα
κάλαντα, βιάζονταν να κοιμηθούν για να
έρθει ο Αι Βασίλης. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Στο φτωχικό δωμάτιο κοιμήθηκαν τα δυο αγόρια, η μάνα, η
γιαγιά και οι δίδυμες θείες. Ιωάννα η μία, Βασιλική η άλλη. Οι ανάσες ήταν
βαριές στην αρχή. Μετά από λίγο δεν ακουγόταν τίποτα, πέρα από τα κάρβουνα που
έκαιγαν στο μαγκάλι, δίπλα στην εξώπορτα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Κάποια στιγμή, περασμένα μεσάνυχτα το δωμάτιο γέμισε με
παγωμένο αέρα και ανασηκώθηκαν όλοι τους τρομαγμένοι. Η θεία Ιωάννα είχε συρθεί
μέχρι το τζαμένιο παραθύρι και το είχε ανοίξει διάπλατα να μπει μέσα οξυγόνο,
που κυκλοφορούσε πια με ορμή στα πνευμόνια. Είχαν σωθεί σαν από θαύμα.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Το μονοξείδιο από το μαγκάλι, γλυκό θανατικό της εποχής, θα είχε κοιμίσει για πάντα άλλους έξι
ανθρώπους. Συνέβαινε εκείνα τα χρόνια. Στο Περιστέρι, στη Νίκαια, στη Νέα
Ιωνία, όπου ζούσαν αντάμα φτώχεια και μεροκαματιάρηδες.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Το πρωί είχαν καταλάβει όλοι. Δεν το συζήτησαν ξανά. Τα
βλέμματα ήταν ανοιχτό βιβλίο για τα γεγονότα της νύχτας. Ο Δημήτρης και ο
Γιώργος, ήπιαν το τσάι τους με μια φέτα ψωμί, είπαν «καλή χρονιά», πήραν τα
δώρα τους (από ένα πλαστικό πιστόλι με μια κόκκινη μπάλα που εκτοξευόταν από το
ελατήριο της σκανδάλης) και βγήκαν στη γειτονιά να παίξουν. Το χιόνι που έριχνε
όλο το βράδυ, είχε σκεπάσει το παλιό σαραβαλιασμένο λεωφορείο, πάνω στους
τσιμεντόλιθους, που χρησίμευε για κουζίνα και καθιστικό της κυρά Βάσως με τα
τρία παιδιά και τη μάνα της…<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal">Δημήτρης Τσιπούρας<o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhehlmogqMLi5apFSyyEUzRJYjDPlVpKNLytCClNhbUMn4JGVrBP-iGQRIid9cmZufZWiQThovwu7HM_MM2L_PJDWDWF0rjHgit0-nqrgkBhOxhFAwwiNsCrP-nsRzeQEVP0gevMvW_1iD83QRjN2d2HhSJ7SZPt3qi2UHm-tU3PKoBLhQ91xnhqtiL/s493/magkali.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="301" data-original-width="493" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhehlmogqMLi5apFSyyEUzRJYjDPlVpKNLytCClNhbUMn4JGVrBP-iGQRIid9cmZufZWiQThovwu7HM_MM2L_PJDWDWF0rjHgit0-nqrgkBhOxhFAwwiNsCrP-nsRzeQEVP0gevMvW_1iD83QRjN2d2HhSJ7SZPt3qi2UHm-tU3PKoBLhQ91xnhqtiL/s320/magkali.jpg" width="320" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-56722369829635277672022-07-08T10:50:00.001+03:002022-07-08T10:50:54.829+03:00<p> <b><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 107%;">Το μεγάλο γράμμα</span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 107%;">…Σου μίλησα ποτέ για
κείνη τη νύχτα</span><span style="color: #222222; font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 107%;"><br />
<span style="background: white;">που ως το πρωί κουβέντιαζα για σένα;</span><br />
<span style="background: white;">(Είχε ένα κόκκινο αργοπορημένο φεγγάρι</span><br />
<span style="background: white;">και λυπόμουν που δεν το ‘βλεπες.)</span><br />
<span style="background: white;">Ποτέ δε σου ‘πα πως κάποτε βρεχόμουν</span><br />
<span style="background: white;">τρεις μέρες και τρεις νύχτες</span><br />
<span style="background: white;">κι ύστερα καθώς στέγνωνα μπρος σ’ ένα τζάκι,
νηστικός,</span><br />
<span style="background: white;">χαιρόμουνα που κάποτε θα ‘ρθεις</span><br />
<span style="background: white;">για να στο λέω.</span><br />
<span style="background: white;">Έξι χρόνια καρτέραγα για σένα και δε μίλησα</span><br />
<span style="background: white;">κι όταν μου λεγες βουβά</span><br />
<span style="background: white;">“έλα πάρε με”</span><br />
<span style="background: white;">δεν μπορούσα πια…<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 107%;">Τίτος Πατρίκιος, Το
μεγάλο γράμμα (απόσπασμα)<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 107%;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="background: white; color: #222222; font-family: "Segoe UI","sans-serif"; font-size: 13.0pt; line-height: 107%;">*</span><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">Ο <b>Βαπτιστής-Τίτος Πατρίκιος</b> (Tit
Patrick) (</span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1" title="Αθήνα"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">Αθήνα</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">, </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/21_%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85" title="21 Μαΐου"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">21 Μαΐου</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"> </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/1928" title="1928"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">1928</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">) είναι Έλληνας </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82" title="Ποιητής"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">ποιητής</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">, </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82" title="Πεζογράφος"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">πεζογράφος</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"> και </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82" title="Μεταφραστής"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">μεταφραστής</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">, της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς που έχει τιμηθεί με το Ειδικό </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%9B%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1" title="Κρατικά Λογοτεχνικά Βραβεία"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"> το </span><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/1994" title="1994"><span style="background: white; color: #0645ad; font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%; text-decoration-line: none;">1994</span></a><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;">.</span><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUaJBe0xCPuaH_qxKMG80HV-zwoGsC8kTmJVxIpdPKQuefVitsAb4mJ6nsyZ8K7QiwIQC4szDxLS5AkOa46HiCPaEjrm9JBULiMFNRgUWrxaYmHPqnUcq_1XJfMYVSoS4Ro_9TqbkdhCoCGJXeW-A5lZ2ESHh8HZvt-bUt1swI2wKeM3syitIyGhD_/s750/tumblr_olq8mkca7z1sbqgjzo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="750" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUaJBe0xCPuaH_qxKMG80HV-zwoGsC8kTmJVxIpdPKQuefVitsAb4mJ6nsyZ8K7QiwIQC4szDxLS5AkOa46HiCPaEjrm9JBULiMFNRgUWrxaYmHPqnUcq_1XJfMYVSoS4Ro_9TqbkdhCoCGJXeW-A5lZ2ESHh8HZvt-bUt1swI2wKeM3syitIyGhD_/s320/tumblr_olq8mkca7z1sbqgjzo1_500.jpg" width="213" /></a></div><br /><span style="background: white; color: #202122; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span><p></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-38350674064605738992022-07-04T19:30:00.001+03:002022-07-04T19:30:27.254+03:00<p><b>Ο φασισμός μέσα μας</b></p><p>Συμμετέχοντας στον τοίχο της φίλης μας Α. Π. για τη διείσδυση
του μαύρου φασισμού σε στρώματα δήθεν διανοούμενων που συμπεριλαμβάνονται στο πάνθεο
των διαδικτυακών φίλων μας, αναλογίστηκα πόσοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών
υπηρέτησαν συνειδητά τον ναζισμό και τους ολοκληρωτισμούς κάθε πλευράς. Έχοντας
τη μοναδική ικανότητα να διαχέουν το δηλητήριο της Τέχνης σε ευρύτερα κοινωνικά
στρώματα, υπνώτισαν συνειδήσεις, μάγεψαν μυαλά και υπηρέτησαν με συνέπεια ό,τι πιο
απάνθρωπο δημιούργησε ο ανθρώπινος νους. Στην παρέα μας έλαχε ο Λευτέρης, αλλά ο
εφιάλτης γεννήθηκε επειδή υπάρχει έλλειμμα πολιτισμού, παιδείας και συνειδήσεων.
Αν θωρακιστούμε σε αυτά, τότε κανένας φασισμός δεν πρόκειται να μας απειλήσει...Και
για να μην εφησυχάζουμε μόνο με όσα συμβαίνουν έξω από εμάς, ας αναλογιστούμε πόσο
δίκιο έχει ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης όταν φωνάζει πως "οι βάρβαροι οι αληθινοί
δεν γεννιούνται από το τίποτα. Ενυπάρχουν ήδη στις συνειδήσεις πριν ξεπεταχτούν
ως φαινόμενο. Οι 430 χιλιάδες ψηφοφόροι που τους ψήφισαν τους είχαν ήδη μέσα τους
και δεν ήταν λίγοι. Αυτά τα φαινόμενα είναι προεκτάσεις του διαστρεβλωμένου φθαρμένου
ψυχισμού που τους τρέφει, και βέβαια των συνθηκών αδυναμίας, καταπίεσης, υποταγής
και ταπείνωσης που περνάμε"...</p><p>Αθήνα, 2014</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaJfIeHZVAuJH7VFU06jp-TT4CvpLmIlJA55vl2eOQLdidt6H4zYOpWiTSo6MsoHKhINxJ52nrZkMIwAiQivmiT8Vg-ULxhjrJndLDUsLgCHoXZO0P3cg58apT1hZDBp6hzIVBMSQXsrvYSViRrxh65xMdWLxONtgSQvNQLT0f7y6N7Ih0SusIqQB2/s706/tumblr_mt2488RVDB1qe31lco1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="706" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaJfIeHZVAuJH7VFU06jp-TT4CvpLmIlJA55vl2eOQLdidt6H4zYOpWiTSo6MsoHKhINxJ52nrZkMIwAiQivmiT8Vg-ULxhjrJndLDUsLgCHoXZO0P3cg58apT1hZDBp6hzIVBMSQXsrvYSViRrxh65xMdWLxONtgSQvNQLT0f7y6N7Ih0SusIqQB2/s320/tumblr_mt2488RVDB1qe31lco1_500.jpg" width="227" /></a></div><br /><p><br /></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-108775881032615872022-07-03T22:32:00.004+03:002022-07-03T22:32:28.623+03:00<p><b> <span style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 14pt;">Αυτή
η άνοιξη *</span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><br /></b></div><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14pt;">(*Στη μάνα μου που έφυγε στις
21 Απριλίου 2013)</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Θυμάμαι κάθε φορά να
τριγυρνάς ανάμεσα στα λουλούδια<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Να χαϊδεύεις τρυφερά τους
βλαστούς της άνοιξης<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Να ψιθυρίζεις σε κάθε σέπαλο
τη μητρική αγάπη σου<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Εσύ που μου έμαθες τη μυρωδιά
του χώματος<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Τα άγια χόρτα των βουνών- το
κρέας της Κατοχής- όπως έλεγες<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Τα χρώματα της ντάλιας, των
κρίνων, των ταπεινών κυκλάμινων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Μα αυτή την άνοιξη που
καρποφορεί τους χίλιους πόθους μας<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Εσύ μανούλα μου γλυκιά δεν
είσαι εδώ να τριγυρνάς στους κήπους.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Κι είναι λειψή, έτσι που
λείπεις…<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;">Δ. ΤΣΙΠ<o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-size: 14.0pt;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMuHQFLpCsiJCAAmyoDO0LR58hA7TIsJJG2OF-kageg47-kGveHzexl1xLx-ofbxgKEnhL0E154OchmbU6FYysDvmQy3-zvEZNmY1HHO5diyamUYURPCrJIdR3x5_Y3FhiXNB5kyWhOO7QEsnr_6atnHnqhuFrOKlLGyT4HbILfCdukLZC2WxUJc2j/s1768/IMG_0075.jpg" imageanchor="1" style="font-family: Arial, "sans-serif"; font-size: 18.6667px; font-weight: 700; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1160" data-original-width="1768" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMuHQFLpCsiJCAAmyoDO0LR58hA7TIsJJG2OF-kageg47-kGveHzexl1xLx-ofbxgKEnhL0E154OchmbU6FYysDvmQy3-zvEZNmY1HHO5diyamUYURPCrJIdR3x5_Y3FhiXNB5kyWhOO7QEsnr_6atnHnqhuFrOKlLGyT4HbILfCdukLZC2WxUJc2j/w301-h210/IMG_0075.jpg" width="301" /></a></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-59766099314397373552022-07-02T18:39:00.006+03:002022-07-02T18:41:10.972+03:00<p> <b> Κλεψύδρα</b></p><p>Κοιτάζοντας μέσα από την κλεψύδρα του ανελέητου χρόνου, φοβάμαι
ότι αν περιμένουμε όλες οι αλλαγές της ζωής μας να συμβούν με αναρτήσεις τραγουδιών,
όμορφες φωτογραφίες και γλυκανάλατα σχόλια, θα καταντήσουμε σκελετοί, αλλά ανατροπές
δεν θα δούμε ούτε σε αυτό τον αιώνα. </p><p>Το διαδίκτυο είναι ένα παγκόσμιο χωριό, αλλά
δεν είναι όλος ο κόσμος. </p><p>Ο ασυνείδητος ναρκισσισμός στον οποίο οι περισσότεροι
έχουμε παραδοθεί, εμπεριέχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, απαισιοδοξία, ενοχές, ζήλια, θυμό
και εγωισμούς κάθε λογής.</p><p class="MsoNormal">
Ποτέ δεν είναι αργά να αφήσουμε το ποντίκι κατά μέρος και να ακροβολιστούμε με τους
συνανθρώπους μας σε πραγματικό χρόνο και ειλικρινείς συναντήσεις... <o:p></o:p></p><p class="MsoNormal">Δ. ΤΣΙΠ.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMn4aSL5-TWG-t8RXgEDvgu6Btimb98XLZvQeXBVSfttujKrnTPNi0vgVzIsnOGiNi08qArKR7aR90UAUD7YjI3LNaPzYoagg73ZzpicA78GlVWYoWpCVS9ZkoR_axDnyzVvVRc2iFB2kE4PUGYnwDd9KA-PBox20Rn05vpjuYBUi8yREN8hYVNJVA/s650/tumblr_pqxapySZhq1vmkm9b_640.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="581" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMn4aSL5-TWG-t8RXgEDvgu6Btimb98XLZvQeXBVSfttujKrnTPNi0vgVzIsnOGiNi08qArKR7aR90UAUD7YjI3LNaPzYoagg73ZzpicA78GlVWYoWpCVS9ZkoR_axDnyzVvVRc2iFB2kE4PUGYnwDd9KA-PBox20Rn05vpjuYBUi8yREN8hYVNJVA/w286-h320/tumblr_pqxapySZhq1vmkm9b_640.jpg" width="286" /></a></div><br /><p></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Segoe UI Historic","sans-serif"" style="background: rgb(36, 37, 38); color: #e4e6eb; font-size: 10.5pt; line-height: 107%;"><br /></span></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-34635340672883900252022-07-01T18:48:00.002+03:002022-07-01T23:41:51.288+03:00<p><b>Μεγάλο Γράμμα (Τίτος Πατρίκιος, απόσπασμα)</b> </p><p><span face="-apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"" style="background-color: white; color: #222222; font-size: 17px;">Πρέπει να σου μιλήσω…</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Δίχως σκιάδι στα μάτια,</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">δίχως μάτια που ν’ απαντούν στον πρωινό σου χαιρετισμό,</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">μέναμε όρθιοι όταν<br style="box-sizing: inherit;" />ο ήλιος πυρπολούσε βράχια, βλέφαρα, καρδιές,<br style="box-sizing: inherit;" />όταν μες στη βροχή τη νύχτα ξεκλέβαμε μια μακρυνή μουσική,<br style="box-sizing: inherit;" />κι όμως με το μάγουλο πάντα μες στη ζεστή σας παλάμη,<br style="box-sizing: inherit;" />ακόμα κι όταν την τραβούσατε μακρυά,<br style="box-sizing: inherit;" />ακόμα κι όταν καν δεν την απλώνατε,<br style="box-sizing: inherit;" />ακόμα κι όταν λέγαμε:<br style="box-sizing: inherit;" />Καλύτερα έτσι,<br style="box-sizing: inherit;" />καλύτερα!..<br style="box-sizing: inherit;" />Κανείς ποτέ δε μπόρεσε να μας αποστερήσει<br style="box-sizing: inherit;" />την παλάμη αυτή…</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Μα τώρα το καλοκαίρι μπήκε μέσα<br style="box-sizing: inherit;" />στο καλύβι μας.<br style="box-sizing: inherit;" />Ίσως να ήρθε ξαφνικά.<br style="box-sizing: inherit;" />Ίσως να πέρασε το φράχτη<br style="box-sizing: inherit;" />όταν εμείς βρισκόμαστε στο πλοίο<br style="box-sizing: inherit;" />και πώς να δεις εκεί τα χόρτα που κιτρίνισαν…<br style="box-sizing: inherit;" />Όμως ήρθε…<br style="box-sizing: inherit;" />Οι σκιές σκληράνανε μαζί με το κριθάρι.<br style="box-sizing: inherit;" />Και οι πέτρες κάτω στο ποτάμι καίνε.<br style="box-sizing: inherit;" />Δε μπορείς άλλο να ρωτάς τον άνεμο…<br style="box-sizing: inherit;" />Όταν γλυκαίνουν τα σταφύλια,<br style="box-sizing: inherit;" />το αύριο πηδάει πίσω απ’ τη μάντρα τ’ αμπελιού και φεύγει.<br style="box-sizing: inherit;" />Οι σκιές σκληράνανε.<br style="box-sizing: inherit;" />Οι λέξεις τεντώσανε και τρίζουν.<br style="box-sizing: inherit;" />Απαιτούν να ειπωθούν…</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Θα σου μιλήσω μπροστά στο πέλαγος<br style="box-sizing: inherit;" />και η φωνή μου θα σε φτάση…</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">…Αλήθεια, έχεις σκεφτεί ποτέ,<br style="box-sizing: inherit;" />τι ‘ναι για μας αυτή η μακρινή ομιλία;</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Φυσικά, δεν ξέρεις το πόσο σ’ αγαπώ.<br style="box-sizing: inherit;" />Ίσως καμιά φορά να συλλογιέσαι:<br style="box-sizing: inherit;" />…Μα ναι.., Θα ‘πρεπε!..<br style="box-sizing: inherit;" />Ίσως καμιά φορά να λες..-<br style="box-sizing: inherit;" />μα τι να λες;..<br style="box-sizing: inherit;" />Ένα κλωνί της σκέψης σου δεν μπορώ να πιάσω…<br style="box-sizing: inherit;" />Οι καθημερινές φροντίδες, λέει…<br style="box-sizing: inherit;" />Η ζωή με τις απαιτήσεις της, λέει…<br style="box-sizing: inherit;" />Άλλωστε δεν είναι εκείνη που φαντάζεσαι…<br style="box-sizing: inherit;" />Μα ποιος είπε πως εγώ φαντάζομαι;</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">***</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Μπορείς να γνωρίσεις ένα πρόσωπο<br style="box-sizing: inherit;" />Όταν τα χείλια σου ανακαλύπτουν<br style="box-sizing: inherit;" />Τις αλλεπάλληλες επιφάνειες που σωρεύουν οι καιροί.<br style="box-sizing: inherit;" />Μα έπειτα δε σου φτάνει.<br style="box-sizing: inherit;" />Έπειτα θέλεις να βρεις όλες τις μικρές φλέβες<br style="box-sizing: inherit;" />καθώς απλώνονται κάτω απ’το δέρμα<br style="box-sizing: inherit;" />να βρεις όλα τα τραγούδια που δεν ειπώθηκαν<br style="box-sizing: inherit;" />όλες τις μνήμες που ταξίδεψαν<br style="box-sizing: inherit;" />στα λεπτά μονόξυλα<br style="box-sizing: inherit;" />των στιγμών.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Το γέλιο σου άξαφνα ν’ αρπάζει από το μπράτσο<br style="box-sizing: inherit;" />ένα άλλο γέλιο<br style="box-sizing: inherit;" />και να γυρνάν στους δρόμους ξεκουφαίνοντας τη γειτονιά<br style="box-sizing: inherit;" />σα μαθητές που σπαν’ τα καλαμάρια τους στην πόρτα του<br style="box-sizing: inherit;" />σχολείου…</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Ένα κεφάλι ν’ ακουμπάει στον ώμο σου<br style="box-sizing: inherit;" />και ο ήλιος να καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο και να φεύγει<br style="box-sizing: inherit;" />αφήνοντας τη μέρα μες τα χέρια μας<br style="box-sizing: inherit;" />άδειο πακέτο πυκνογραμμένο πολύτιμες σημειώσεις</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Μα έπειτα<br style="box-sizing: inherit;" />κι αυτό δε φτάνει.<br style="box-sizing: inherit;" />Θες πιο πολλά.<br style="box-sizing: inherit;" />Κι ετούτο το παρόν που καίει και καίγεται<br style="box-sizing: inherit;" />Ετούτος ο πελώριος λιοψημένος ξυλοκόπος<br style="box-sizing: inherit;" />ακολουθεί παντού με το βαρύ του βήμα<br style="box-sizing: inherit;" />κι εύκολα δε χορταίνει δε γελιέται<br style="box-sizing: inherit;" />όλο ακονίζοντας το τσεκούρι του στα κόκκαλα<br style="box-sizing: inherit;" />όλο γυρεύοντας.<br style="box-sizing: inherit;" />Και ξέρεις πως η δίψα του<br style="box-sizing: inherit;" />είναι η δική σου δίψα.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Θέλουμε πιο πολλά<br style="box-sizing: inherit;" />τα θέλαμε όλα.<br style="box-sizing: inherit;" />Δε γινόταν αλλιώς.<br style="box-sizing: inherit;" />Ό,τι μας έφτανε χτες<br style="box-sizing: inherit;" />για σήμερα ήταν λίγο.<br style="box-sizing: inherit;" />Ό,τι μας γέμιζε χτες<br style="box-sizing: inherit;" />Ήθελε κι άλλο σήμερα να μη χαθεί.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Ναι, μα ένας άνθρωπος<br style="box-sizing: inherit;" />δεν είναι πορτοκάλι να τον ξεφλουδίζεις<br style="box-sizing: inherit;" />δεν είναι πράγμα<br style="box-sizing: inherit;" />να τον κόβεις στα δύο και στα τέσσερα.<br style="box-sizing: inherit;" />Είχες μια τρυφερή καρδιά κοριτσάκι.<br style="box-sizing: inherit;" />Πίστεψε αν αδέξια την έσφιγγα<br style="box-sizing: inherit;" />δεν το κανα για να πονάς.<br style="box-sizing: inherit;" />Ήθελα να σ’αγαπώ<br style="box-sizing: inherit;" />μα ήταν πολλά τα όσα ξέραμε<br style="box-sizing: inherit;" />ήταν πολλά τα όσα δεν είχαμε μάθει ακόμα.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Κι αν ήμουν άντρας<br style="box-sizing: inherit;" />κι έπρεπε να ’μαι δυνατός<br style="box-sizing: inherit;" />(έπρεπε…)<br style="box-sizing: inherit;" />να το ξέρεις:<br style="box-sizing: inherit;" />Όπου μ’ άγγιζες πονούσα.<br style="box-sizing: inherit;" />Όπου δε μ’ άγγιζες<br style="box-sizing: inherit;" />πονούσα.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Και μέσα μου φουσκώναν ολόκλειστα<br style="box-sizing: inherit;" />τα δικά μου ποτάμια<br style="box-sizing: inherit;" />που θα μπορούσαν να ποτίσουν<br style="box-sizing: inherit;" />όλα τα λησμονημένα περιβόλια.<br style="box-sizing: inherit;" />***<br style="box-sizing: inherit;" />Έγινε ξαφνικά<br style="box-sizing: inherit;" />όπως ξαφνικά έρχεται η άνοιξη.<br style="box-sizing: inherit;" />Μιλούσα γι’ αγάπη<br style="box-sizing: inherit;" />κι η αγάπη ήσουν εσύ,<br style="box-sizing: inherit;" />μιλούσα για το φιλί<br style="box-sizing: inherit;" />και το φιλί ήσουν εσύ,<br style="box-sizing: inherit;" />με τ’ όνομά σου,<br style="box-sizing: inherit;" />τη διεύθυνση του σπιτιού σου,<br style="box-sizing: inherit;" />το δειλινό χαμόγελο<br style="box-sizing: inherit;" />που μόνο εγώ μπορούσα να βλέπω.<br style="box-sizing: inherit;" />Πως να υπάρξει τώρα<br style="box-sizing: inherit;" />εκείνο το χαμόγελο<br style="box-sizing: inherit;" />όταν κανείς δεν το καταλαβαίνει;<br style="box-sizing: inherit;" />(Μα κι αν το καταλάβει<br style="box-sizing: inherit;" />θα πάψει πια να ‘ναι το ίδιο.)<br style="box-sizing: inherit;" />Πως να υπάρξει εκείνη η μουσική<br style="box-sizing: inherit;" />που μου ζητούσες να σφυράω;<br style="box-sizing: inherit;" />Πόσες φορές την εμπιστεύτηκα<br style="box-sizing: inherit;" />στο νυχτερινό άνεμο<br style="box-sizing: inherit;" />στα κουρασμένα ηλεκτρικά.<br style="box-sizing: inherit;" />Την άκουσες ποτέ;<br style="box-sizing: inherit;" />Ήταν για σένα.<br style="box-sizing: inherit;" />Δεν το παραδεχόμουνα.<br style="box-sizing: inherit;" />Μα ήταν.<br style="box-sizing: inherit;" />Δεν έβλεπα<br style="box-sizing: inherit;" />τις μικρές σταλαγματιές το φως<br style="box-sizing: inherit;" />που πέφταν στο φεγγίτη μου<br style="box-sizing: inherit;" />διαπερνώντας τις φυλλωσιές των σύννεφων.<br style="box-sizing: inherit;" />Λιώσανε απότομα τα κρύσταλλα.<br style="box-sizing: inherit;" />Μια φωτεινή πλημμύρα<br style="box-sizing: inherit;" />σκόρπισε την επιμονή της σκόνης<br style="box-sizing: inherit;" />τα μισοτελειωμένα χειρόγραφα<br style="box-sizing: inherit;" />τα μισοτελειωμένα βήματα.<br style="box-sizing: inherit;" />Δεν ξέρω πως έγινε<br style="box-sizing: inherit;" />(ίσως και να ξέρω…)<br style="box-sizing: inherit;" />όμως το φως ποτέ δεν είχε στερέψει.<br style="box-sizing: inherit;" />Να μου χαμογέλασες ποτέ<br style="box-sizing: inherit;" />από μακριά;<br style="box-sizing: inherit;" />Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα χαμογέλασες.<br style="box-sizing: inherit;" />Ακόμα κι όταν έδιωχνες<br style="box-sizing: inherit;" />κάθε τι δικό μου.<br style="box-sizing: inherit;" />Ακόμα κι όταν νόμισες πως το ‘διωξες</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">***</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Αγάπη αγάπη<br style="box-sizing: inherit;" />μόνο η πάχνη του πρώτου άστρου-<br style="box-sizing: inherit;" />άσε να σου μιλήσω.<br style="box-sizing: inherit;" />Αγάπη δεν φοβάμαι πια.<br style="box-sizing: inherit;" />Σ’ αγαπώ.<br style="box-sizing: inherit;" />Άσε ν’ ακουστεί η φωνή μου<br style="box-sizing: inherit;" />πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων<br style="box-sizing: inherit;" />πέρα απ’ τους οριζόντιους καπνούς των πλοίων.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">***</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">…Σου μίλησα ποτέ για κείνη τη νύχτα<br style="box-sizing: inherit;" />που ως το πρωί κουβέντιαζα για σένα;<br style="box-sizing: inherit;" />(Είχε ένα κόκκινο αργοπορημένο φεγγάρι<br style="box-sizing: inherit;" />και λυπόμουν που δεν το ‘βλεπες.)<br style="box-sizing: inherit;" />Ποτέ δε σου ‘πα πως κάποτε βρεχόμουν<br style="box-sizing: inherit;" />τρεις μέρες και τρεις νύχτες<br style="box-sizing: inherit;" />κι ύστερα καθώς στέγνωνα μπρος σ’ ένα τζάκι, νηστικός,<br style="box-sizing: inherit;" />χαιρόμουνα που κάποτε θα ‘ρθεις<br style="box-sizing: inherit;" />για να στο λέω.<br style="box-sizing: inherit;" />Έξι χρόνια καρτέραγα για σένα και δε μίλησα<br style="box-sizing: inherit;" />κι όταν μου λεγες βουβά<br style="box-sizing: inherit;" />“έλα πάρε με”<br style="box-sizing: inherit;" />δεν μπορούσα πια…</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">***</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;">Να τον πάλι ο κόσμος και τα πράγματα<br style="box-sizing: inherit;" />μπροστά μας.<br style="box-sizing: inherit;" />Να οι άνθρωποι.<br style="box-sizing: inherit;" />Να ‘μαστε εμείς στο κατώφλι της μέρας.<br style="box-sizing: inherit;" />Μπορούμε πάλι να πούμε:<br style="box-sizing: inherit;" />«Αυτό είναι πέτρα, αυτό ένα ποτήρι νερό,<br style="box-sizing: inherit;" />κι αυτό ένα πήλινο πιάτο,<br style="box-sizing: inherit;" />κι αυτό το ξεραμένο αίμα».<br style="box-sizing: inherit;" />Μπορούμε να πούμε:<br style="box-sizing: inherit;" />«Να, ο Γιάννης μας χαιρετάει από πέρα.<br style="box-sizing: inherit;" />Να, αυτό λέγεται χαρά».<br style="box-sizing: inherit;" />Ακουμπάμε πάνω στα γόνατα<br style="box-sizing: inherit;" />το μεγάλο βιβλίο των άστρων<br style="box-sizing: inherit;" />και διαβάζουμε αργά, δυνατά,<br style="box-sizing: inherit;" />ν’ ακούνε όλοι:<br style="box-sizing: inherit;" />Η πατρίς της γεννήσεώς μου<br style="box-sizing: inherit;" />είναι απ’ το Λιδορίκι<br style="box-sizing: inherit;" />χωριό του Λιδορικού<br style="box-sizing: inherit;" />ονομαζόμενον Αβορίτη.<br style="box-sizing: inherit;" />Η πατρίς της γεννήσεώς μας<br style="box-sizing: inherit;" />είναι ο κόσμος.<br style="box-sizing: inherit;" />Πατρίδα μας είναι η αλήθεια.<br style="box-sizing: inherit;" />Καλημέρα λοιπόν.<br style="box-sizing: inherit;" />Καλημέρα.</p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #222222; font-family: -apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"; font-size: 17px; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;"><b>Τίτος Πατρίκιος</b></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;"><span face="-apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif, Apple Color Emoji, Segoe UI Emoji, Segoe UI Symbol" style="color: #222222;"><span style="font-size: 17px;">Από: </span></span><span face="-apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"" style="color: #222222; font-size: 17px;">https://poiimata.com/2017/03/21/megalo-gramma-titos-patrikios/</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px 0px 1.5em; padding: 0px;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtQTI-1PPr878hzikVFN-zKSYw4i7uC4DKrrGeTJTxfPhYqTMyY5h37GT7mjEHrzTYYDqDYMlp3PVCCV9vPQz6WnelYlygrL441qYvd596QC7HkC3qmcNNXJj3p3QapfP9VnwVGh9zN9yhKrJSF9lwr4HAyvglkx4L5D_bgRoN-0IK0RWSmYE_9-bm/s1300/patrikios_orig.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="731" data-original-width="1300" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtQTI-1PPr878hzikVFN-zKSYw4i7uC4DKrrGeTJTxfPhYqTMyY5h37GT7mjEHrzTYYDqDYMlp3PVCCV9vPQz6WnelYlygrL441qYvd596QC7HkC3qmcNNXJj3p3QapfP9VnwVGh9zN9yhKrJSF9lwr4HAyvglkx4L5D_bgRoN-0IK0RWSmYE_9-bm/s320/patrikios_orig.jpg" width="320" /></a></div><br /><span face="-apple-system, system-ui, BlinkMacSystemFont, "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif, "Apple Color Emoji", "Segoe UI Emoji", "Segoe UI Symbol"" style="color: #222222; font-size: 17px;"><br /></span><p></p>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-83258559820435549072013-01-01T23:05:00.000+02:002013-01-01T23:05:30.933+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRjyLNOId6fu8QKIvhZOyfbLM0Gs_rFM0erCB4C4VT_RBzV1Siy0wWykwN193e42eIPcC0r9ROtR7vpwJ4k8VJ-rOlUwTvjZ2wZpPOAN0g-UVLhTd9UWPAysMRMoM27_7xTcWfreOnUMY/s1600/tumblr_lbexbcTnGC1qc5xa0o1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRjyLNOId6fu8QKIvhZOyfbLM0Gs_rFM0erCB4C4VT_RBzV1Siy0wWykwN193e42eIPcC0r9ROtR7vpwJ4k8VJ-rOlUwTvjZ2wZpPOAN0g-UVLhTd9UWPAysMRMoM27_7xTcWfreOnUMY/s320/tumblr_lbexbcTnGC1qc5xa0o1_500.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
Κάθομαι στην άκρη μιας μικρούλας λίμνης, όσο ένας στεναγμός,
και παρακολουθώ προσεχτικά τους κύκλους που χάνονται στην ακτή, αναλογιζόμενος
με σπαραγμό τη μαύρη μικρή πέτρα που είχα ρίξει πριν από λίγα λεπτά...Μικρός ο
χρόνος και τα ανομήματα<span class="textexposedhide">...</span><span class="textexposedshow"> των πουλιών και των ανθρώπων...και κάπου εκεί γέρνω για
να ονειρευτώ την κυρά των αμπελιών, τη στίλβουσα χαίτη που κυμάτιζε πριν από
αιώνες, τη σαρκοφάγο της απουσίας, τη χαίνουσα πληγή της αιωνιότητας...Σεισμοί
με συνταράσσουν όπως ακροβολίζομαι στο παρελθόν. Απέραντα κύματα με καταπίνουν,
με αφήνουν ολόστεγνο, όπως ένα κουρέλι στην έρημο...Το πρωί λέω να φορέσω ξανά
τη φορεσιά του βεδουίνου και να απλωθώ μαζί σου στο σβησμένο από την αμμοθύελλα
μονοπάτι των αγγέλων. Εκεί που τα λάθη συγχωρούνται με απλοχεριά να δώσουμε ένα
καινούργιο όνομα στην αλήθεια, στα όνειρα που φοράμε κατάσαρκα και να φύγουμε
με ένα σημάδι ανεμελιάς χαραγμένο στα χείλη...Επιτύμβιο λάβαρο για όλα τα
ταξίδια της ζωής που δεν έχει όνομα, δεν έχει τέλος, δεν έχει αύριο...</span></div>
</div>
dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-39540641467942068422012-07-01T01:53:00.001+03:002012-07-01T01:56:09.484+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUlXhK2Mkp20gVskVyS8TtsinBjuu1EjxSRxjcZzLT0P0mD0h0YOUuaQsMtotdm2vUfChiuZc7v8c_BrffVSG8Q7S1sIgUljt-uzuBJyg8YLdjor5pguQftcF0WcqXEPZnqV3PwFBjfns/s1600/tumblr_kqmobr6Uc51qa5xsgo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="608" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUlXhK2Mkp20gVskVyS8TtsinBjuu1EjxSRxjcZzLT0P0mD0h0YOUuaQsMtotdm2vUfChiuZc7v8c_BrffVSG8Q7S1sIgUljt-uzuBJyg8YLdjor5pguQftcF0WcqXEPZnqV3PwFBjfns/s640/tumblr_kqmobr6Uc51qa5xsgo1_500.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Ένα σκαμνί αδειανό. Μια θάλασσα έρημη. Μια αγάπη χαμένη. Σ’ αυτό το φθινοπωρινό τοπίο υψώνεται το προσωπείο του φόβου. Μα εσύ δεν βλέπεις. Δεν ακούς την τρομοκρατία των αισθημάτων. Δεν αγγίζεις την εκπυρσοκρότηση της μελαγχολίας. Δεν υπάρχεις δίπλα μου. Δεν υπάρχω μέσα σου. Δεν ανταμώνουμε πια στα μονοπάτια της αναζήτησης. Γιατί πώς να στο πω. Είναι που η ανεξίτηλη μοναξιά δεν με γράφει πουθενά. Είναι τα καλοκαίρια που πέρασαν ανέραστα. Αυτή η πικρή γεύση της αμφιβολίας. Είναι που πρέπει να προχωρήσουμε πάλι σε αναλύσεις. Να συνθέσουμε τα οράματά μας. Τις ελπίδες. Τις πίκρες μας. Να δρασκελίσουμε το ερμητικό κατώφλι του χρόνου. Να προσπεράσουμε το Χθες, το Σήμερα, το Αύριο. Είναι που πρέπει να θηλάσουμε την ερημία του Έρωτα. Να ξαναστήσουμε τους αδριάντες των ιδεών μας. Τώρα που τα παρασέρνει ο θυμωμένος χείμαρρος των ημερών. Είναι που μ’ έχεις ποτίσει το αδυσώπητο μαχαίρι της ταπείνωσης. Και που φεύγεις συνέχεια. Εσύ, αυτή, όλοι. Που δεν μένει τίποτα ορθό. Τριμμένη άμμος που δραπετεύει απ’ τις χούφτες μου ο Έρωτας. Μελαγχολικό απομεσήμερο η Αγάπη.<br />
Κι όμως πρέπει να αναλύσουμε τα πολύπλοκα όνειρα. Να βρούμε που αρχινάει η ζωή. Που τελειώνει ο θάνατος. Να κληρονομήσουμε επιτέλους ένα στόχο. Γιατί αύριο ξεκινάμε για το μεγάλο ταξίδι και δεν μας θυμίζει τίποτα πως περάσαμε μονάχοι και έρημοι σ’ αυτό τον ορυμαγδό των αισθημάτων, στα χρηματιστήρια της ηδονής, στις βρώμικες αλκοολικές νύχτες. Πρέπει να τελειώνουμε λοιπόν.<br />
Καθένας μονάχος του να ονειρεύεται ακρογιαλιές, επιθυμίες, παλινορθώσεις. Μονάχος του να πλάθει σκιρτήματα, οάσεις, ευαισθησίες. Εγώ δεν μπορώ πια. Ο,τι ήταν να κρύψω τα χάρισα. Ο,τι ήταν να διώξω το κράτησα. Και τώρα καλπάζω σ’ άλλους ωκεανούς, σ’ άλλους κρυψώνες ανεξάντλητους. Άλλες νύχτες λεηλατούν το παρελθόν μου, τον ύπνο μου. Εμένα τον ίδιο…<br />
<div>
<br /></div>
</div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-53572196748668420882012-02-06T15:26:00.000+02:002012-02-06T15:26:28.094+02:00Πρακτικός άνθρωπος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ομολογώ πως κι εγώ είμαι πρακτικός άνθρωπος.<br />
Αποφεύγω όσους με αγαπάνε.<br />
Στρέφω το βλέμμα απ’ τα ευωδιαστά λουλούδια.<br />
Δε συνομιλώ με πόρνες του δρόμου που εκλιπαρούν για ένα κομμάτι σιωπής.<br />
Δε μοιράζομαι ψίχουλα με πληγωμένα σπουργίτια<br />
Ούτε μ’ αγγίζουν πορφυρά ηλιοβασιλέματα.<br />
Τακτοποιώ με αυταπάρνηση τις αναμνήσεις μου<br />
Πετάω στα σκουπίδια τις περιττές στιγμές<br />
Σκίζω κάποιες φωτογραφίες ρυτιδιασμένες από το χρόνο<br />
Διαγράφω ερημικά βράδια και άχρωμες ημέρες <br />
Σβήνω τα ίχνη μου αφού πλέον περπατάω συνέχεια<br />
Διώχνω τον δίδυμο ίσκιο που ακροβολίζεται στην ψυχή μου.<br />
Επιλέγω να είμαι ασκητής σε μια κόλαση απάνθρωπη γεμισμένη με χλωμά τριαντάφυλλα . Μαζεύω τη στάχτη που πέφτει το φθινόπωρο στις πολιτείες και πυρπολεί τα σωθικά Κρατάω στο χέρι ένα ευαίσθητο δρεπάνι για να θερίζει τα λογικά μου.<br />
Είμαι πρακτικός άνθρωπος.<br />
Δεν διαβάζω ποτέ το ίδιο βιβλίο.<br />
Ούτε δίνω όνομα στα φιλιά έτσι που περνούν αδιάφορα από τα χείλη.<br />
Κι αν λιγοστές φορές κάποια κλαδιά της νύχτας μου ψιθυρίζουν το όνομά σου τα παραμερίζω ευγενικά.<br />
Το φάντασμά σου στέκεται στην άκρη του δρόμου μα δεν έχει πρόσωπο.<br />
Δεν αποκρυπτογραφώ τις πράξεις μας.<br />
Ούτε γιατί περίμενα όλα αυτά τα χρόνια.<br />
Κάνω delete στη μνήμη.<br />
Μαθαίνω να ακούω τις φυλλωσιές των δέντρων.<br />
Δίνω βάση στα λόγια των άλλων.<br />
Αφουγκράζομαι την αγωνία του συντρόφου μου.<br />
Κλαίω με συντριβή για τα δικά μου λάθη.<br />
Για όλες τις εποχές που δε διδάχτηκα πόσο απλή είναι η επικοινωνία.<br />
Πόσο αδυσώπητα κοντά η αλήθεια. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvtb-3zXW11nleCgO9qauoSp2xpa5iw3PQKHZEaYQvlgo-Za31YMo9l7Pi9jdQffygb1qH5IZzOpaa9mKaCy27ZA6Xy-HWzjUKYHsU1rHkWEIbMQt5uccWqEBcTaxva17EJWUH3yoVnvI/s1600/tumblr_lx4rl1QCxE1qeubbbo1_500.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvtb-3zXW11nleCgO9qauoSp2xpa5iw3PQKHZEaYQvlgo-Za31YMo9l7Pi9jdQffygb1qH5IZzOpaa9mKaCy27ZA6Xy-HWzjUKYHsU1rHkWEIbMQt5uccWqEBcTaxva17EJWUH3yoVnvI/s320/tumblr_lx4rl1QCxE1qeubbbo1_500.png" width="229" /></a></div>Μα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος.</div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-54531620654982692882012-02-03T19:33:00.002+02:002012-02-03T20:01:30.097+02:00Το αύριο πέθανε χθες...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhszrYKnHWf1lZ8NjvwGuOhu5x-2B2mjj_QUR2wMiec2QbqxkwTT1f8QjjGywMcDTyCAXhB4D36yO-vuJMfWY4D5v740MBKo4E1agfIMXmDL5XdqSoVr-LmgFCKhNjPBTZXdFx8hX46NlE/s1600/tumblr_lehl6vEibN1qzs56do1_400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhszrYKnHWf1lZ8NjvwGuOhu5x-2B2mjj_QUR2wMiec2QbqxkwTT1f8QjjGywMcDTyCAXhB4D36yO-vuJMfWY4D5v740MBKo4E1agfIMXmDL5XdqSoVr-LmgFCKhNjPBTZXdFx8hX46NlE/s320/tumblr_lehl6vEibN1qzs56do1_400.jpg" width="231" /></a></div><br />
"Το αύριο πέθανε χθες. Αυτό ήρθα προπάντων να σας πω", ψιθύρισε ο εξάγγελος. Βουβοί τον ακούγαμε, με κουρελιασμένες σημαίες, κατεβασμένα χέρια και συντριμμένα όνειρα. Ακόμα και τότε, μέσα στη φυγή, τους ολολυγμούς, τα σιδερικά που τα σήκωνε ο άνεμος, τα λόγια που μετεωρίζονταν στον ορίζοντα, τα φιλιά που απόμειναν στα παγωμένα χείλη, ακόμα και τότε, ένα μόνο αηδόνι γύρισε να αντικρίσει την καταστροφή. Ούτε ο Λωτ, ούτε οι γενιές που ξεχάστηκαν στους αιώνες των αιώνων δεν θα τολμούσαν...Τους αφήσαμε να μας ορίζουν...</div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-72725597250847783412011-06-29T02:03:00.000+03:002011-06-29T02:03:57.146+03:00Ανώνυμε ασφαλίτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--> <br />
<div class="MsoNormal">"Σύντροφε" ασφαλίτη ανώνυμε Α’</div><div class="MsoNormal">Προβοκάτσια είναι να στέλνεις ξανά ένα κόσμο που ζυμώνεται στους καναπέδες. Προβοκάτσια είναι να παίζεις το παιχνίδι των αφεντικών, που υποτίθεται πολεμάς. Προβοκάτσια είναι σκοτώνεις αθώους. Δειλία είναι να κρύβεσαι πίσω από τα κορμιά δεκάδων χιλιάδων για να σπάσεις μια βιτρίνα και –να το σημειώσω-πάντα με ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ βαριοπούλα. Που στην «έφοδο προς τον ουρανό» δεν είναι μόνο οι τράπεζες, αλλά και τα βιβλιοπωλεία και τα μαγαζάκια όλων εκείνων που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους στο γαμημένο σύστημα.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFfcSmTu8Lsg8kmKEXWE05FS2InOU2USo3FKfk3SpODBMN1Lbk6FnyhcJNeyGwR5AC5Cta-yvCn5pyukaC_27CXwlQ-a4DyuhNQWNzJhV2OZkrWcd54NPh2rdr1ZCKTckcg5I1Rf10IxM/s1600/11364911-md.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFfcSmTu8Lsg8kmKEXWE05FS2InOU2USo3FKfk3SpODBMN1Lbk6FnyhcJNeyGwR5AC5Cta-yvCn5pyukaC_27CXwlQ-a4DyuhNQWNzJhV2OZkrWcd54NPh2rdr1ZCKTckcg5I1Rf10IxM/s320/11364911-md.jpg" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal">Θέλεις να παίξεις για άλλη μια φορά το παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι»… Πήγαινε στους δρόμους μόνος ή με τους υπερεπαναστάτες συντρόφους σου και μην αφήσεις κεφάλι μπάτσου στη θέση του. Κάψε, βάλε φωτιά στα όνειρά σου, πέρνα στην άλλη όχθη με το κεφάλι ψηλά, μα όχι με ασπίδες αυτούς που δεν ακολουθούν την δική σου πρακτική. Κι αν ανοίξεις εσύ κι οι όμοιοί σου το δρόμο για ένα άλλο κόσμο χωρίς καταπίεση και αφεντικά, ένα κόσμο που θα κυκλοφορούν οι ιδέες και η φαντασία,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να το ξέρεις πως θα γίνουμε εκατομμύρια. Μα τώρα κάτσε στην άκρη, διάβασε, ακόνισε τη σκέψη σου, σκέψου ότι ο κόσμος θέλει να τα αλλάξει όλα και δεν τον αφήνεις ΕΣΥ, επειδή με τον τρόπο σου υπηρετείς το ΣΥΣΤΗΜΑ. Που ήσουν προχτές για να συμπαρασταθείς στα παιδιά που έπιασαν και βρίσκονταν στα δικαστήρια; Μαλακιζόσουν ή έπαιρνες εντολές από την ΕΥΠ. Που ήσουν χτες που γινόταν η δίκη; Στο ίδιο μέρος για να συντονίσετε τις επόμενες κινήσεις σας. Προχτές μόνο μια κοπέλα βρέθηκε στην Ευελπίδων και ευτυχώς χτες εμφανίστηκαν σαράντα αλληλέγγυοι που πίστευαν στη συντροφικότητα.</div><div class="MsoNormal">Θα σου πω και κάτι άλλο: Μπορεί να καταρριφθεί η συνωμοσία των μυστικών δυνάμεων και να<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>πιάσουν εσένα και κάποιους άλλους ηλίθιους για τα τρία απανθρακωμένα κορμιά στη Μαρφίν τον περσινό Μάη. Γιατί αν δεν το είχες κάνει , ούτε Μνημόνιο θα πέρναγε ούτε στην άβυσσο θα βρίσκονταν σήμερα οι κολασμένοι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Παίξε λοιπόν το παιχνίδι τους και πέσ’ το φωναχτά: Είμαι προβοκάτορας. <b>Έμμισθος ,αν είσαι επαγγελματίας. Άμισθος, αν είσαι ηλίθιος. Η ρίξε το φταίξιμο στους άλλους<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>και κάρφωσε το λαό, όπως το συνηθίζεις, λέγοντας «Ζήτω ο προβοκάτορας λαός». Αν δεν το καταλάβεις έγκαιρα τι ακριβώς είσαι , σπάσε το κεφάλι σου με τη βαριοπούλα. Και ζήτα να σου δώσουν καινούργια, όχι μεταχειρισμένη…</b></div></div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-50239787560656789412011-03-21T03:15:00.001+02:002011-03-21T03:54:46.867+02:00Νεόπτωχοι ονειρευτές του χρόνου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVrVRe4ozAOEiJNSRyxMtrZKRuV-ckW7wmV4QcVFXk6-3vAUYlwKZO1-33V4bfZ8loJDS_B5vY4BEqrut1jntA0M08KkGCHUjuyGJpKw4ZucHnDSHkhyphenhyphenCdAeZGoBD13rgkI88deqPku0Y/s1600/Kr_gi_25.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVrVRe4ozAOEiJNSRyxMtrZKRuV-ckW7wmV4QcVFXk6-3vAUYlwKZO1-33V4bfZ8loJDS_B5vY4BEqrut1jntA0M08KkGCHUjuyGJpKw4ZucHnDSHkhyphenhyphenCdAeZGoBD13rgkI88deqPku0Y/s320/Kr_gi_25.jpg" width="320" /></a></div>«Καμιά φορά είναι καλοκαίρι/ κι έχω ήλιους να κοιτώ και θάλασσες…»<br />
<br />
<br />
Ψάχνω στο λεξικό. Δεν βρίσκω άκρη στις ερμηνείες. Χρόνος, διακοπές, φτώχεια, πετρέλαιο, χρήμα, στατιστικές εναλλάσσονται. Καταιγίδες ανοιξιάτικες.<br />
Το «υγρόν πυρ» έβαλε φωτιές στις τσέπες, στις αγορές , στα όνειρα. Ο πανικός ελλοχεύει, καθώς αδυνατούμε να προσφέρουμε εναλλακτικές λύσεις, δέσμιοι της αλόγιστης ουτοπίας. Ο χρόνος σε συνάρτηση με το χρήμα, καταντούν αρρωστημένο δόγμα. Ο χρονοαποταμιευτήρας της καθημερινότητας γεμίζει με τον κλεμμένο χρόνο των παιδιών, των φίλων, των αγαπημένων προσώπων. Όσα κι αν είναι τα αγαθά που κατέχουμε, τα κινητά και τα ακίνητα, όσες κάρτες κι αν στριμώχνονται στο πορτοφόλι για να μας δώσουν την παγιδευτική ευκαιρία της συμμετοχής σε έναν πλαστικό και πλαστά πλούσιο κόσμο, κατά βάθος είμαστε φτωχοί. Πιο σωστά νεόπτωχοι. Γιατί οι παλαιότεροι είχαν την «πολυτέλεια» να μοιράζονται το στεναγμό τους. <b>Εμείς μοναχικοί καβαλάρηδες ενός άπιαστου χρόνου που κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο «ελεύθερος»</b>.<br />
Κι εδώ έρχεται η δεύτερη παγίδα. Αυτή των διακοπών. Έτσι νομίζουμε. Γιατί οι οικείοι εμάς ζητούν και αυτό το σφραγισμένο λόγο που σπάνια βγαίνει από το στόμα μας. Προσωπική είναι η ανάγκη για χαλάρωση και δια-κοπή της μιζέριας. Επειδή δεν κατανοούμε πως δεν μας λείπει ο χρόνος που θα μετατραπεί σε χρήμα, αλλά ο χρόνος που θα τον μοιραστούμε δίχως το άγχος του ρολογιού. Ο χρόνος της προσφοράς. Κι αν αυτό το καταλαβαίναμε θα είμαστε ευτυχισμένοι στη βεράντα του σπιτιού, απαλλαγμένοι από το δόκανο της εσωτερικής τσιγκουνιάς. <b>Θα είμαστε πλήρεις πάνω σε μια απλή πέτρα που μιλάει και σωπαίνει για αιώνες.</b><br />
Ας θυμηθούμε ότι και με τους παιδικούς φίλους που τυχαία συναντιόμαστε στο δρόμο, δίνουμε την υπόσχεση να «βρεθούμε κάποια στιγμή», μέσα από τις τυπολογίες «χαθήκαμε βρε παιδί μου» ή «μια άλλη φορά» που δεν έρχεται.<br />
<b>Ξεχάσαμε τους γραμματικούς χρόνους. Ενεστώτας, Παρατατικός, Αόριστος, Μέλλοντας. Μπερδεύουμε τις υποσχέσεις με τις εποχές. Το σήμερα με το χτες. Το αύριο με το παρελθόν. Εν τέλει λείπουμε απ’ αυτό που ζούμε.</b> Δεν είμαστε μέσα στο βίωμά μας. Παρατηρητές, θεατές, απειλούμε τη στιγμή, κυνηγώντας την επόμενη. Βάζουμε τις στιγμές να συνωμοτήσουν, να σμίξουν σ΄ έναν αθέατο χρόνο αφήνοντας ξεκρέμαστο το τώρα. Μα δεν είναι αλήθεια πως όλες οι δυστυχίες πηγάζουν από την ανεξήγητη αγωνία για την αιωνιότητα; Μήπως δεν είναι ο έμφυτος φόβος μας για το θάνατο; Μήπως οι παλιές πληγές, μοιραία, δεν θα ψηλαφηθούν κάποτε; <b>Δεν θα υπάρχουν πάντα εκείνες οι στεντόρειες φωνές να θυμίζουν τους ακατάπαυστους πανώριους άνεμους των τροπικών στην ψυχή μας; Πως χάσαμε το μέτρο της ζωής;</b><br />
Ας θυμηθούμε τον Ίρβινγκ Γιάλομ που προειδοποιεί πως «αρκεί να σταματήσουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο παρελθόν» για να διασώσουμε το μέλλον μας. <br />
Δημήτρης Τσιπούρας<br />
<br />
</div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-62252070687141392452011-02-13T02:51:00.000+02:002011-02-13T02:51:24.242+02:00Αυτοχθονία αμώμου συλλήψεως<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitGo3uoT-cwFZwlPGCb9iXv34pLdAn2fnf7c7IIP-ZKPhfgGAukATIYGP2xsD7jwPjq-MlkKMD6hYzTkGsQQrSSeL6O8ip88M3GXLHhuSOJh5HcGHrPM7Fk811g2mnDETEBsIyUQrHHLY/s1600/img002.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitGo3uoT-cwFZwlPGCb9iXv34pLdAn2fnf7c7IIP-ZKPhfgGAukATIYGP2xsD7jwPjq-MlkKMD6hYzTkGsQQrSSeL6O8ip88M3GXLHhuSOJh5HcGHrPM7Fk811g2mnDETEBsIyUQrHHLY/s320/img002.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzBLsm5XXoQgcFSdckVKXLkpl0CO0B1dgB9RRWRsPRcYwkghxkFnBqeV4gvAzuZK1OtQt5jpjrDO8pvuvHIkLZBF-d4n4V_t5NeY4GBYV8foKzUe66ktT1jnnlaWeB6OL2Vr7nSxmjrDg/s1600/17276_1310169199962_1402570245_30922704_4233007_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--> <m:smallfrac m:val="off"> <m:dispdef> <m:lmargin m:val="0"> <m:rmargin m:val="0"> <m:defjc m:val="centerGroup"> <m:wrapindent m:val="1440"> <m:intlim m:val="subSup"> <m:narylim m:val="undOvr"> </m:narylim></m:intlim> </m:wrapindent><!--[endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--> </m:defjc></m:rmargin></m:lmargin></m:dispdef></m:smallfrac><br />
<div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Στις παραδόσεις των Ελλήνων, μας πληροφορούν τα φιλοσοφικά λεξικά, ήταν πλατιά διαδεδομένη η αντίληψη του αυτοχθονισμού. Η πεποίθηση , δηλαδή, ότι ορισμένες φυλές ξεφύτρωσαν από τη γη, που ύστερα την έκαναν πατρίδα τους, ενώ άλλες μετακινήθηκαν και έχασαν την προνομιακή σχέση τους.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Αθηναίοι ρήτορες και συγγραφείς συνδέουν συχνά τις αφηγήσεις τους για την αυτόχθονη γέννησή τους με το αίσθημα της ευγενικής τους καταγωγής, ενισχύοντας κατά κάποιο τρόπο την άποψη του Πρωταγόρα για δημιουργία πλασμάτων κάτω από την επιφάνεια της γης, όπου χθων είναι η γη.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Πριν τους Αθηναίους και οι Αρκάδες ισχυρίζονταν πως υπήρχαν πριν τη γέννηση της σελήνης και γι’ αυτό αυτοαναγορεύτηκαν προσεληνήτες. Ο μύθος της αυτοχθονίας, για τους κατοικούντες την Αττική γη, περιέλαβε τον Κέκροπα, αλλά κυρίως τον Ερυχθόνιο, που ήταν κι αυτός αυτόχθονας και διφυής, όπως και ο Κέκροπας. Μητέρα του, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν η Γη, πατέρας του ο Ήφαιστος και γεννήθηκε με έναν περίεργο τρόπο. </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Ο Ήφαιστος μόλις είδε την Αθηνά, ένιωσε δυνατή ερωτική επιθυμία και θέλησε να ενωθεί μαζί της. Η θεά, που αισθανόταν αποστροφή για την ερωτική πράξη, τον απέκρουσε κι έφυγε, ενώ εκείνος την ακολουθούσε με δυσκολία. Κάποια στιγμή την πρόφτασε. Η Αθηνά τον κτύπησε με το δόρυ της, αλλά το σπέρμα του Ήφαιστου έπεσε στο πόδι της. Τότε η θεά πήρε μια τούφα μαλλί, σκούπισε το πόδι της και το πέταξε στη Γη, που γονιμοποιήθηκε και γέννησε ένα αγόρι που το ονόμασαν Εριχθόνιο (από το έριο = μαλλί και χθων = γη). Ο Εριχθόνιος, αυτοφυής, ατόφιος, «καθαρός», ανέτρεψε τον Αμφικτύωνα και βασίλεψε στην Αθήνα, 3.500 χρόνια πριν.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Υπήρχαν, βέβαια, και οι βάρβαροι. Για αυτούς, ακριβώς, φτιάχτηκε η παράδοση με τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, οι οποίοι, μετά τον κατακλυσμό, πέταγαν πέτρες - "λίθινο γόνο" λέει ο Πίνδαρος και από τις πέτρες ξεφύτρωναν οι διάφοροι λαοί... Το ζήτημα φιλοσοφικά αναλύθηκε από εκλεκτούς επιστήμονες, όπως, τελευταία, ο Μαρσέλ Ντιτιέν, που επεκτείνεται στον Θηβαϊκό κύκλο,<span> </span>για να καταδείξει την ευπρέπεια , αλλά και την ετερότητα του μύθου. Ποιοι, δηλαδή, είναι αυτόχθονες σε κάθε τόπο και ποιοι κάτοικοι, ξένοι, επισκέπτες. Ας αφήσουμε, για λίγο την Αθήνα των φιλοσόφων, των ρητόρων και των ποιητών.</span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Γιατί, όλοι είμαστε ξένοι στον τόπο μας. Με την έννοια ότι αποτελούμε τα προϊόντα μιας απίστευτης ανακύκλωσης γονιδίων από όλες τις γωνιές της γης, από όλες της κόγχες της ιστορίας της. Δεν γεννηθήκαμε, όπως αναφέρει ο Λουκιανός για τους Αθηναίους «καθάπερ τα λάχανα». Από την άποψη αυτή, οι μόνοι που δικαιούνται να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, σχολιάζει ο συνάδελφος Κ. Κιμπουρόπουλος, στον «Κόσμο του Επενδυτή» είναι οι Αφρικανοί, όσους, τουλάχιστον, η πείνα, η υπανάπτυξη, το AIDS, οι εμφύλιοι, η αποικιοκρατία, οι ιεραποστολές, η λεηλασία των φυσικών πόρων από τους «εκσυγχρονιστές» της Μαύρης Ηπείρου δεν τους διώχνουν από τα ενδιαιτήματά τους. Όλοι οι άλλοι είμαστε σταγόνες από τον χυλό που παρήγαγε το μίξερ της ιστορίας και κατά συνέπεια «ξένοι στον τόπο τους». Οι άνεργοι που <span> </span>προστίθενται στην οδυνηρή εφεδρεία της απασχόλησης, οι απόφοιτοι που δεν θα εισαχθούν στα πανεπιστήμια, οι μικροεπιχειρηματίες που τους ξεβράζει η κρίση, οι αγρότες που πρέπει να πουλήσουν τη γη τους, οι νέοι που δεν έχουν αύριο… </span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 14pt; line-height: 115%;">Δημήτρης Τσιπούρας</span></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzBLsm5XXoQgcFSdckVKXLkpl0CO0B1dgB9RRWRsPRcYwkghxkFnBqeV4gvAzuZK1OtQt5jpjrDO8pvuvHIkLZBF-d4n4V_t5NeY4GBYV8foKzUe66ktT1jnnlaWeB6OL2Vr7nSxmjrDg/s1600/17276_1310169199962_1402570245_30922704_4233007_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzBLsm5XXoQgcFSdckVKXLkpl0CO0B1dgB9RRWRsPRcYwkghxkFnBqeV4gvAzuZK1OtQt5jpjrDO8pvuvHIkLZBF-d4n4V_t5NeY4GBYV8foKzUe66ktT1jnnlaWeB6OL2Vr7nSxmjrDg/s320/17276_1310169199962_1402570245_30922704_4233007_n.jpg" width="320" /></a><div class="MsoNormal"><br />
</div></div>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-91592365019672109592011-01-10T21:04:00.001+02:002011-01-12T01:01:38.782+02:00Γιάννης Ρίτσος:Ερωτας και Επανάσταση<b>"Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη/την είπαν ο<br />
έρωτας και η Επανάσταση./Ολη σου <br />
την σιωπή την είπε η ποίηση".</b><br />
Ετσι,μ' αυτά τα λόγια, αποκρυπτογράφησε προς το τέλος του βίου τη μεγάλη του πορεία ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος,αφήνοντας την τελευταία του πνοή μια νύχτα Κυριακής «πολύ αργά μέσα στη νύχτα», λίγες ώρες διαφορά από τον Αλέξη Μινωτή,στις 11 Νοεμβρίου 1990.<b>"Να με θυμόσαστε-είπε.Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα/χωρίς ψωμί,χωρίς νερό,πάνω σε πέτρες και αγκάθια,/για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα."</b><br />
Είκοσι τεράστια χρόνια μετά το μεγάλο ταξίδι ο Γιάννης Ρίτσος είναι εδώ.Με τον επιβλητικό λόγο του και τη σεβάσμια μορφή να μας οδηγεί στα μονοπάτια του Ερωτα και της Επανάστασης.Πολυγραφότατος και ακόμα αστείρευτος,αφού απο το ογκώδες έργο που πρόλαβε να γράψει, δεκάδες τόμοι δεν έχουν εκδοθεί ακόμα.Εργο που είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το ογκώδες ποιητικό έργο του Παλαμά,το οποίο με τη σειρά του,είναι σχεδόν διπλάσιο σε έκταση από το ποιητικό έργο του Σικελιανού,που θα μπορούσε κι αυτός να χαρακτηρισθεί πολυγραφότατος,μας πληροφορεί ο καθηγητής Νάσος Βαγενάς.<br />
Μεταφρασμενος σχεδόν στα πέρατα της Oικουμένης ο Γιάννης Ρίτσος ήταν ένας ζωντανός μύθος,αφού το κόμμα στο οποίο έντάχθηκε απο τα πρώτα χρόνια της ζωής του και μέσα από το οποιο πάλεψε,εξορίστηκε,βασανίστηκε,είχε φροντίσει να του στήσει ένα "ζωντανό άγαλμα".Και αυτός συνέχιζε να μεταλλάσσει τον δικό του πόνο,τους μύχιους καημούς και σκέψες ,σε πόνο της Ρωμιοσύνης,εξασφαλίζοντας έτσι την αθανασία του.<b>"Πιστεύω στον Ερωτα και την Επανασταση/γι΄αυτό ακριβώς πιστεύω στην Αθανασία"</b> 'εγραψε κάποια στιγμή.Ισως γιατί ήξερε πως μέσα από τον προσωπικό αγώνα καθε άνθρωπος και μέσα από τις μαζικές διαδικασίες-όπως έλεγε το κόμμα-βαδίζει προς την τελική ανεξαρτησία.<br />
<b>"Ξέρω/καθενας μονάχος πορεύεται στον έρωτα.Μονάχος/στη δόξα και στο θάνατο/Το ξέρω .Το δοκίμασα.Δεν ωφελεί"</b> κραυγάζει στην "Σονάτα του Σεληνόφωτος "τον Ιούνιο του 1956.<br />
Δειλιάζει όποιος στέκεται μπροστά στο επιβλητικό έργο του Γιάννη Ρίτσου,γιατί καταπιάστηκε με το καθετί και έβαλε την μοναδική προσωπική του σφραγίδα.Στην ποίηση,όπου χαρακτηρίστηκε ως "ο μεγαλύτερος ζων ποιητής",στην πεζογραφία γιατί στο "Ισως νά 'ναι κι έτσι" και στα «Προκυνητάρια» του, προκάλεσε το κόμμα και έστρεψε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας,έστω χωρίς να το θέλει,στη ζωγραφική,επειδη κανένας άλλος δεν μίλησε μ΄αυτό τον απαράμιλλο τρόπο στον χρωστήρα,κανένας άλλος δεν σμίλεψε τόσο ανθρώπινα, πέτρες και ρίζες δεντρων,με τόση επάρκεια και τόση εμπύρετη μνήμη χεριών και μυαλού.<br />
"Πόση γνώση-σημειώνει ο <b>Παντελής Μπουκάλας</b>-χρειάζεται γιά να φτάσει ο ποιητής, ο πολυγραφότατος ποιητής,αυτός που κατ' επανάληψη απέσπασε από τη γλώσσα ισχυρότατους ρυθμούς και νοήματα ατίμητης παραμυθητικής τρυφερότητας,αυτός που τίμησε και ύψωσε τις πιό ταπεινές λέξεις,που στέγασε στη γενναιοδωρία του τα πιό ταπεινά πράγματα και συντρόφεψε και με το βίο του,προπαντός μ΄αυτόν και με την ποίησή του τους ταπεινούς των ανθρώπων,πόση γνώση,λοιπον,και πόση απόγνωση χρειάζεται γιά να γράψει "με το δάκτυλό του/ένα ΜΗΔΕΝ".Γιατί όπως ο ποιητής της Ρωμιοσύνης και του Επιτάφιου γράφει τον Αύγουστο του 1987 <b>«εκεινα που δεν έλεγες ποτέ,ακριβώς εκείνα/έδιναν αίμα στα λόγια που ελεγες και έμεναν στον αέρα/μετέωρα,διφορούμενα,σαν ανεξήγητοι ήχοι/νυχτερινής μελλοντικής μουσικής"</b>.Και ακόμα γιατί <b>"Ισως και νά'χουν κάποια αξία/αυτά που αφήσαμε πίσω μας/...Μα τώρα και τούτο το "ίσως" πάνω στα χείλη σου/έχει χλωμιάσει και γεράσει".</b><br />
Αν ζούσε σήμερα αυτός ο γίγαντας της ποίησης δεν θα ήξερε που να γείρει τη μνήμη του με τόσα γεγονότα που συμβαίνουν.Γεγονότα που είναι βέβαιο πως θα τον πήγαιναν πίσω στα χρόνια της εφηβείας,της άντρωσης και της πάλης γιά ένα καλύτερο Αύριο.Πόσα από τα καλλιγραφικά του γράμματα δεν θα ξεδίπλωνε στο άγραφο χαρτί γιά να τραγουδήσει και να κλάψει συνάμα,για τα τόσα που εκτυλίχθηκαν σαν σκοτεινα γεφύρια στη Σρεμπένιτσα,το Πάλε,την Κράϊνα,τόπους δηλαδή που είχε γνωρίσει παλιά,κάτω από άλλες συνθήκες.Τοτε που κλείνανε ερμητικά οι γέφυρες της Επανάστασης και οι σύντροφοι του ξεκληρίζονταν στις πέντε ηπείρους,ενώ όσοι έμειναν στην Πατρίδα τη γνώριζαν μέσα απο το πιό άγριο προσωπό της. Βασανιστήρια,φυλακίσεις,εξορίες,εκτελέσεις,βιασμούς του κορμιού και της συνείδησης.<br />
Τι να γράψεις όμως μέσα σε ένα σύντομο σημείωμα γιά τον μεγάλο αυτό Ανθρωπο. «Τώρα/δεν έχεις τίποτε να πεις ,αφού δεν έχεις τίποτε να κρύψεις» εγραφε στο Καρλόβασι,καθισμένος σ' εκείνη την πέτρα που ο ίδιος είχε σμιλέψει στ' ακρογιάλι και αναπολώντας όλα αυτά που έκανε κι εκείνα που δεν προλάβαινε,γιατί "τι να πρωτοδιορθώσεις;" μεσα στα ανελέητα ξερά καλοκαίρια και τους βομβαρδισμένους χειμώνες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMJfQltRwMqIwwufooDHfifo-IZmgFAmIxxtP4kzln5T5QlEC3b6tyUuO81Eqynv3EsQffiAbw6NYcomNdRLSvT8w5F_ShBAZApsQcd1N-bGinC15AWHjhShC8ux8Ptf8wrFamiR-7S1c/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" linkindex="36" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMJfQltRwMqIwwufooDHfifo-IZmgFAmIxxtP4kzln5T5QlEC3b6tyUuO81Eqynv3EsQffiAbw6NYcomNdRLSvT8w5F_ShBAZApsQcd1N-bGinC15AWHjhShC8ux8Ptf8wrFamiR-7S1c/s320/%25CE%25A1%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="290" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_6sVE5_KK3R2tHRrfvHHGHgZcRNneaCYYd5yjC5o4uoSxUo9Cx9FFgW_Q8KZ8tf7srKUAJuZEXBIeTdWKNXa8N02Cyx4T3N1j9NPX3kkucTiucAWs-hxrz9aCsK61kfs-WBq_ulVa7dU/s1600/ritsos_09.jpg" imageanchor="1" linkindex="37" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_6sVE5_KK3R2tHRrfvHHGHgZcRNneaCYYd5yjC5o4uoSxUo9Cx9FFgW_Q8KZ8tf7srKUAJuZEXBIeTdWKNXa8N02Cyx4T3N1j9NPX3kkucTiucAWs-hxrz9aCsK61kfs-WBq_ulVa7dU/s1600/ritsos_09.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<br />
<b> Πέτρες, κόκκαλα , ρίζες<br />
=================== </b><br />
Αν όμως ο Γιάννης Ρίτσος έμεινε στη μνήμη μας ως ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Οικουμένης,λίγοι είναι αυτοί που γνώρισαν την αγάπη και την πνοή που έδινε στα ταπεινα αραβουργήματα της Φύσης.Κατ΄εξοχήν "οπτικός τύπος" οπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος γιά τον εαυτό του,αναζητουσε την έκφραση μέσα στις πολύωρες,θανατερες μοναξιές του,όταν ούτε οι σύντροφοι μπορούσαν να ανταλλάξουν ένα ζεστό λόγο,στις πέτρες,τα κόκκαλα,τις ρίζες,που βρισκονταν άφθονα γύρω του."Οι ριζες υποβάλλουν μιάν αγριότητα.Τα κόκκαλα και οι πέτρες,το κάλλος ή την ελεγειακότητα.Και η ευτυχία στην τέχνη περιέχει πολύ συχνά ένα στοιχείο ελεγειακό" έγραφε σε ένα σημείωμα του στο περιοδικό <b>"Η Λέξη"</b> τον Οκτώβριο του 1981.<br />
Σε ένα άλλο κείμενό του στο περιοδικό<b> "ΑΝΤΙ"</b>,τον Ιούλιο του 1975,ο ιδιος ο ποιητής δίνει την προσωπικη του μαρτυρία,γιά την ενασχόλησή του με τις ρίζες,τις πέτρες,τη ζωγραφική,τα κόκκαλα.<br />
"Περα όμως από τις αυθαίρετες ίσως συσχετίσεις,γενικεύσεις και τους απλοϊκους συμβολισμούς(που κολακεύουν τη σπουδαιοφάνειά μας και ευκολύνουν τάχα τη συνεννόησή μας με τη μεταφορά ακαθόριστων αισθησεων και συλλογισμών στο "ευανάγνωστο" και προσιτό επίπεδο των εικόνων και των σχημάτων),εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε στις ρίζες κάτι βαθύτατο και τολμηρότατα ανθρώπινο,κάτι πολύ πιό δικό μας,κάτι το "ανείπωτο",ειπωμένο με αποστομωτική ειλικρίνεια.Γι΄αυτό μπορεί να συνεχίσει κανείς να δουλεύει τις ρίζες,παρ΄όλο το φόβο της επανάληψης.Κι οι ρίζες επαναλαμβάνονται,όπως επαναλαμβάνονται τα ένστικτα κι όπως επαναλαμβάνονται οι βασικές αλήθειες: <b>γέννηση,έρωτας,θάνατος ή ,καλύτερα,όπως επαναλαμβάνονται τα τρία βασικά άγνωστα: ζωή,έρωτας,θάνατος".</b><br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΠΟΥΡΑΣ<br />
(το κείμενο διαβάστηκε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο "Μπαράκι του Βασίλη" το 2010...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxcqwe56yHu_y8LntASYCmajAwwIqzys98eJoqMUnC__8izJIZ6qgVDgxKvhGFtQhOnUdrr24_y6sLSPy4cjT0iwed49k_aQt2JsDrLz3tYTFlF4nWyE2FCRJaHXURknM_bWO2xKaORuE/s1600/9133_1246067637463_1402570245_30753298_8082629_n.jpg" imageanchor="1" linkindex="38" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxcqwe56yHu_y8LntASYCmajAwwIqzys98eJoqMUnC__8izJIZ6qgVDgxKvhGFtQhOnUdrr24_y6sLSPy4cjT0iwed49k_aQt2JsDrLz3tYTFlF4nWyE2FCRJaHXURknM_bWO2xKaORuE/s1600/9133_1246067637463_1402570245_30753298_8082629_n.jpg" /></a></div>Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1980 σε εκδήλωση στο Δημαρχείο της Αθήνας προς τιμή του Γιάννη Ρίτσου)dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-47042617085750747742011-01-03T19:23:00.000+02:002011-01-03T19:23:31.159+02:00Ο κήπος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLn3tx6GjtQjRm2vYtQwI-5DydsjAGUpgL77DuUhRPxKbWpK7LgT0IfJnPb2Ug0xiAdMNwq7fr8NQgua_Uo3LnGoi1X87x6XCkllg-efTyXnTg3KJkEftORdfPzmUDVOdbbxY9wuvPbJo/s1600/02-new11107.jpg" imageanchor="1" linkindex="318" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLn3tx6GjtQjRm2vYtQwI-5DydsjAGUpgL77DuUhRPxKbWpK7LgT0IfJnPb2Ug0xiAdMNwq7fr8NQgua_Uo3LnGoi1X87x6XCkllg-efTyXnTg3KJkEftORdfPzmUDVOdbbxY9wuvPbJo/s320/02-new11107.jpg" width="320" /></a></div><br />
"Ένας σοφός ήταν βυθισμένος σε πέλαγα στοχασμών. Σαν βγήκε από την έκστασή του κάποιος φίλος του τού είπε χωρατεύοντας:<br />
- Τι μας έφερες από τον όμορφο κήπο που περπάταγες;<br />
- Είχα αποφασίσει να γεμίσω με ρόδα την ποδιά μου και να σας τα μοιράσω, μα η μυρωδιά των ρόδων με μέθυσε σε τέτοιο βαθμό που ξέφυγε η άκρη της ποδιάς μου από το χέρι μου... Ω, αηδόνι, μάθε από την πεταλούδα πως να αγαπάς! Πυρπολημένη από τον Έρωτα ξεψύχησε γαλήνια!"<br />
<br />
Μοσλέχ Εντίν Σααντίdimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-84047483437247404692010-12-18T19:18:00.000+02:002010-12-18T19:18:08.551+02:00«Τυφλός τα τ’ ώτα τον τε νουν τα τ’ όμματα ει…»<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJyyNupP5U6NJkpFBU5ISmjTD6x4eb3BvwHE72MV2wP9Qzc5HsBBH2GaHTK9AUSscydio7UA_aoZKbvJJgBufRtIMVv_8LB0DmvWlCu1PG9Dt72n-wQ4PbcWWRNfTNNDVZvXPqOPSWams/s1600/human_toy.jpg" imageanchor="1" linkindex="49" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJyyNupP5U6NJkpFBU5ISmjTD6x4eb3BvwHE72MV2wP9Qzc5HsBBH2GaHTK9AUSscydio7UA_aoZKbvJJgBufRtIMVv_8LB0DmvWlCu1PG9Dt72n-wQ4PbcWWRNfTNNDVZvXPqOPSWams/s320/human_toy.jpg" width="320" /></a></div>Οι κρίσεις έρχονται και παρέρχονται. Είτε αυτές είναι οικονομικές, είτε διαπροσωπικές, είτε συστημικές, το μέλλον έχει ,πάντοτε, μεγαλύτερη διάρκεια.<br />
Αν κάτι αξίζει να μείνει και να σφραγιστεί με το σεντόνι του χρόνου είναι η αμετροέπεια και η παραδοχή των λαθών. Όλοι μας μπορούμε να διδαχτούμε από τα λάθη και να μην τα επαναλάβουμε. Τουλάχιστον στην ίδια συχνότητα και με τον ίδιο αδιάντροπο τρόπο. <br />
Αν δεν μαθαίνουμε από την ιστορία είμαστε άξιοι της μοίρας μας, επειδή ακριβώς δεν είμαστε άμοιροι.<br />
Η λαθροχειρία και ο κοπετός που πηγάζουν από τη ρημαγμένη λέξη που χρησιμοποιείται για να κρύψει την αδηφαγία, την ταχυφαγία, την αποξένωση, τον ωχαδερφισμό, δεν αποτελούν δικαιολογίες για να χάσουμε το μέτρο της ανθρώπινης ύπαρξής μας, ακόμα κι αν τον ντύνουμε με τον ακριβό μανδύα του δυτικού μας «πολιτισμού».<br />
Πολλά έγιναν τους τελευταίους μήνες στην Ευρώπη και περισσότερα στην Ελλάδα για να αποδειχτεί ότι η κοινωνία μας αρμενίζει στραβά. Όχι μόνο ξυλοκοπήθηκαν μέχρι αφασίας τρομαγμένοι μετανάστες, όχι μόνο φιλήθηκαν δολοφονικά χέρια, αλλά έντιμοι πολίτες, που λέει ο λόγος, χειροκρότησαν εν χορώ, τη δημιουργία νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους κολασμένους και αλλόθρησκους ανατολίτες. Λίγο παραπάνω ποσοστό και θα κυνηγούσαμε, εδώ στην υποτιθέμενη χώρα της Δημοκρατίας ,όσους εβραίους έζησαν από τις ορδές του Τρίτου Ράιχ. Στο όνομα τίνος όλα τα ανοσιουργήματα; Μα στην οικονομική κρίση που απειλεί, φοβίζει, τρομοκρατεί, θωρακίζει.<br />
Τα ίδια συνέβησαν το 1933 και ας πούμε την αλήθεια πως ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, ο Φράνκο, ο Σαλαζάρ, ο Μεταξάς και γενικά ο ναζισμός και ο φασισμός, όπου γης, είχαν πολυπληθές κοινό για να κυριαρχήσουν. Και τότε η ανεργία χτύπαγε κόκκινο και τότε η πείνα χτύπαγε καθημερινά το κατώφλι εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Και τότε, όπως και τώρα, τα θύματα ταυτίζονταν με τους θύτες, οι καταπιεζόμενοι με τους καταπιεστές, οι εξουσιαζόμενοι με τους εξουσιαστές.<br />
Μόλις ξεπεράσουμε τα ενοχικά σύνδρομα, μόλις νομίσουμε ότι ψελλίσαμε κάποια λόγια αυτοκριτικής, νάμαστε πάλι στο μετερίζι για το αιώνιο παιχνίδι της εξουσίας.<br />
Απαθείς «γκαζετάκηδες», βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.<br />
Τη στιγμή, της τηλεοπτικής παντοκρατορίας, δεν έχει σημασία ότι οι «βάρβαροι» έρχονται επειδή είναι μικρός ο κόσμος. <br />
Αντιγράφω ένα απόσπασμα από τον Αιμιλιανό Επικούρειο: «Όσοι δεν πρόλαβαν να πεθάνουν προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα προς την Ευρώπη, όσοι δεν στοιβαχτούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όσοι δεν σακατευτούν από τα βασανιστήρια ή την καθημερινή βία της ανεργίας, της ανέχειας και του ρατσισμού εναντίον τους, αυτοί θα έρθουν να μας χτίσουν τα “μεγάλα έργα” των Ολυμπιακών, τους δρόμους, τις μεζονέτες και τα εμπορικά κέντρα. Θα έρθουν να μαζέψουν τις φράουλες, τα πορτοκάλια και τα ροδάκινα με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ, θα έρθουν να καθαρίσουν τα σπίτια μας, να φροντίσουν τα παιδιά μας και τους ηλικιωμένους.<br />
Και όλ’ αυτά με κακές προθέσεις. Επομένως τους αξίζουν όσα παθαίνουν – οι θάνατοι, οι εξευτελισμοί, η ζωή στο φόβο και τη στέρηση. Θα πρέπει δηλαδή να κανιβαλήσουμε και την αξιοπρέπειά τους για να τους αφήσουμε να ζήσουν. Αφού είναι υπάνθρωποι, μόνον σκλάβους μπορούμε να τους δεχτούμε. Όπως θα’ ‘λεγε και ο Χίτλερ». <br />
<b>Είμαστε όντως τυφλοί και στ’ αυτιά και στο νου και στα μάτια. Είχε δίκιο ο Σοφοκλής.</b>dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-69993051977810808812010-12-17T02:39:00.001+02:002010-12-17T03:00:55.522+02:00SMS<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjauCUK804WfQEPT6i74qzUTtQwIWhTM8V50nvt9T8dSU42bwTAgnjf_IWRJFr6h5RGvJw6oYnr3fDuf-mal7nxa-CbIKOlxQGRqqZwvVCFsRi8GDNVXAjkNhEPv640kHYHsiT9Xfbjh38/s1600/karavi.png" imageanchor="1" linkindex="157" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjauCUK804WfQEPT6i74qzUTtQwIWhTM8V50nvt9T8dSU42bwTAgnjf_IWRJFr6h5RGvJw6oYnr3fDuf-mal7nxa-CbIKOlxQGRqqZwvVCFsRi8GDNVXAjkNhEPv640kHYHsiT9Xfbjh38/s320/karavi.png" width="320" /></a></div>Ξέχασα έξω απ΄ το ποίημα τη μορφή σου <br />
Θα κρυώνεις τώρα.<br />
Μόνο τα έρημα μάτια .Αυτά έχω στα χέρια μου. <br />
Ακούω το χιόνι. Τη ζωή προτού συμβεί. <br />
Δεν αλλάζω έρεβος. <br />
Αμνησία πολλών απόντων πραγμάτων. <br />
Βιτριόλι του μυαλού. Φεύγω.<br />
Μη με κοιτάζεις. Δεν είμαι τίποτα. <br />
Έφερα τα νεκρά μάτια μου κοντά σου <br />
να με χάνεις και να με βρίσκεις. <br />
Τις τσέπες γεμάτες πικραμύγδαλα. <br />
Η νύχτα κλειστή από παντού, <br />
Αλύπητο μικρόβιο. <br />
Πως σκοτείνιασαν έτσι τα μάτια σου. <br />
Πως νύχτα μου να σε κοιμίσω τώρα που φεύγεις. <br />
Και μέσα σου να ουρλιάζει ο ουρανός. <br />
Με την κραυγή τρόμος <br />
ή εδώ δεν είναι η παρουσία σου. <br />
Πια δεν έχω καρδιά. <br />
Ταξίδι του αλλόκοτου θανάτου. <br />
Οχετός των ονείρων κι ο καθρέφτης δάκρυ.<br />
Μόνο ο θάνατος θα έρθει και θα χει τα μάτια σου. <br />
Αρχίζω να ξενυχτώ πάλι με τα χρώματα της οδύνης. Κάποια μέρα δεν θα γυρίσουμε. <br />
Θυμήσου με . <br />
Πάρε το δρεπανάκι του ήλιου και σβήσε με. <br />
Όλα μου τα δάκρυα. Όλα μου τα βήματα. <br />
Όλες μου τις ανάσες θα στις δώσω για να υπάρξω. <br />
Όχι τη λέξη αγάπη μα την αγάπη.dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-11806689226207739032010-12-17T01:41:00.000+02:002010-12-17T01:41:55.942+02:00Ραντεβού στους δρόμους<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOQvh9Qg9WfJjeqrZtfJlD8xBM0QRxtZFrKHFYreA5L8w2tEvx_bKLajK6Z5maHQwzhoAhqy_Zyw3LuxTpU5f7covYQ9ePELv4QkhZNPHZ3D3dbF_zpw9dkGbuDtVF7vpBUxEzTcOsizU/s1600/p007.jpg" imageanchor="1" linkindex="30" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOQvh9Qg9WfJjeqrZtfJlD8xBM0QRxtZFrKHFYreA5L8w2tEvx_bKLajK6Z5maHQwzhoAhqy_Zyw3LuxTpU5f7covYQ9ePELv4QkhZNPHZ3D3dbF_zpw9dkGbuDtVF7vpBUxEzTcOsizU/s320/p007.jpg" width="320" /></a></div>Στη διάρκεια της χτεσινής πορείας –και ενώ η πλατεία Συντάγματος είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης- ένας κύριος γύρω στα 60 είχε κολλήσει δίπλα στη διμοιρία των ΜΑΤ που ήταν στην αρχή της Ερμού και δεν ήξερε τι έλεγε – ή μάλλον, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε.<br />
<br />
Ο κύριος ήταν οργισμένος και καλούσε τους άνδρες των ΜΑΤ να φύγουν, λέγοντάς τους πως προστατεύουν τη χούντα, πως θα έπρεπε να ντρέπονται που χτυπάνε ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι γονείς τους, πως είναι κι αυτοί –οι αστυνομικοί- εργαζόμενοι, πως πληρώνονται με τα δικά μας χρήματα, και άλλα πολλά.<br />
<br />
Οι άνδρες των ΜΑΤ δεν αντιδρούσαν. Κάποια στιγμή, ο άνδρας των ΜΑΤ που ήταν ακριβώς δίπλα του γύρισε και του είπε «έχετε δίκιο».<br />
<br />
Η χτεσινή πορεία δεν έπρεπε να φτάσει στη Βουλή. Και ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της δεν έφτασε ποτέ στη Βουλή. Τα χημικά που έπεσαν στο σώμα της πορείας ανάγκασαν τους ανθρώπους να σκορπίσουν στους γύρω δρόμους. Λογικό, τα χημικά δεν αντέχονται.<br />
<br />
Όσοι ήταν στη χτεσινή πορεία θα παρατήρησαν πως οι διαδηλωτές δεν έφευγαν. Προσπαθούσαν να βρουν ένα σημείο για να προφυλαχτούν από τα χημικά αλλά δεν έφευγαν.<br />
<br />
Στην οδό Βουλής –όπου κατέφυγα για να σταματήσω το κλάμα και να πάρω μια ανάσα-, ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος. Κάποια στιγμή, γυρνώ σε 4 νεαρούς που ήταν δίπλα μου και τους λέω «ήταν μια ακόμα καραμπινάτη προβοκάτσια» – εννοώ τα «επεισόδια» στην πλατεία Συντάγματος. Οι νεαροί με κοιτάνε με άδειο βλέμμα –σαν να μην έχω μιλήσει- και τότε συνειδητοποιώ το προφανές: είναι ασφαλίτες.<br />
<br />
Οι ασφαλίτες στη χτεσινή πορεία ήταν εκατοντάδες. Ντυμένοι σαν αντιεξουσιαστές, σαν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, σαν αθώα κοριτσόπουλα –υπήρχαν και γυναίκες- κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο της Αστυνομίας (και της κυβέρνησης) που ήταν να διαλυθεί η πορεία και να μην φτάσει ποτέ στη Βουλή.<br />
<br />
Πάντα υπήρχαν ασφαλίτες. Το θέμα είναι γιατί υπήρχαν τόσες εκατοντάδες ασφαλίτες σε μια εργατική διαδήλωση. Η απάντηση είναι πως το σύστημα ζορίζεται και τα δίνει όλα για να επιβιώσει.<br />
<br />
Το πρόβλημα για τους ασφαλίτες είναι πως τους πήραν χαμπάρι όλοι –ακόμα και τα γερόντια-, τους φωτογράφιζαν και οι φωτογραφίες τους είναι τώρα σε όλο το διαδίκτυο. Υποθέτω πως κάποιοι απ’ αυτούς θα υποφέρουν το επόμενο διάστημα. Ας πρόσεχαν – η επιλογή επαγγέλματος και συμπεριφοράς βαρύνει τον καθένα από εμάς και ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Δεν σε υποχρεώνει κανείς να γίνεις τραμπούκος, ρουφιάνος και εχθρός του λαού – μόνοι τους το επέλεξαν. Αν κάποιοι απ’ αυτούς έχουν μετανιώσει, ας βγουν, ας ζητήσουν συγγνώμη και ας παραιτηθούν. Μπάτσος σε εποχή χούντας είναι επικίνδυνο επάγγελμα.<br />
<br />
Την ώρα της διαδήλωσης, ο βουλευτής –και πρώην υπουργός- Κωστής Χατζηδάκης αποφασίζει να βγει χαρωπός από τη Βουλή και να διασχίσει το δρόμο, και δέχεται επίθεση όχι από «αναρχικούς» και «κουκουλοφόρους» -όπως θα ήταν βολικό- αλλά από ανθρώπους κάποιας ηλικίας.<br />
<br />
Στις επιθέσεις που έχουν γίνει στους δρόμους της Αθήνας σε διάφορους πολιτικούς τον τελευταίο χρόνο, παρατηρούμε πως οι επιθέσεις γίνονται μάλλον από αυτούς που τους ψήφισαν. Δηλαδή, τους επιτίθενται οι πελάτες τους. Λένε πως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.<br />
<br />
Αναρωτιέμαι πόσο έξυπνος είναι ένας πολιτικός που αποφασίζει να κάνει σουλάτσο στην πλατεία Συντάγματος την ώρα μιας τεράστιας διαδήλωσης που γίνεται την επόμενη ημέρα της ψήφισης του πλέον αντεργατικού νομοσχεδίου που ψηφίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Χωρίς πολλή σκέψη, καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν είναι καθόλου έξυπνος – είναι εντελώς βλάκας.<br />
<br />
Κάποιοι πολιτικοί ξεγελιούνται επειδή μιλάνε από τα τηλεπαράθυρα του Mega και νομίζουν πως οι πολίτες τους χειροκροτάνε και τους αποθεώνουν από τα σπίτια τους. Στην πραγματικότητα, είναι ασφαλείς μόνο στο στούντιο του Mega ή όταν τους προστατεύουν οι μπράβοι τους. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, και για τους τηλεδημοσιογράφους και τα αφεντικά τους. Προσπαθώ να φανταστώ ποια θα ήταν η τύχη της Όλγας Τρέμη και του Μπόμπολα, αν αποφάσιζαν να κατεβούν μια βολτίτσα μόνοι τους στη χτεσινή διαδήλωση – θα περνούσαν πάρα πολύ ωραία.<br />
<br />
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος και η πολιτική τηλεδημοσιογραφία καταδικάζουν τις φάπες που έφαγε ο Κωστής Χατζηδάκης. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος λογικός και υγιής άνθρωπος που να χαίρεται, όταν βλέπει έναν άνθρωπο να δέχεται επίθεση. Βέβαια, βία δεν είναι μόνο οι φάπες στον κ. Χατζηδάκη – βία δεν είναι μόνο το ξύλο ή ο πόλεμος. Βία είναι το να οδηγείς με την πολιτική σου σε εξαθλίωση μεγάλο μέρος των πολιτών μιας χώρας. Βία είναι να έχεις φάει τα χρήματα που προορίζονταν για τη δημιουργία εθνικών οδών και δρόμων, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι στην άσφαλτο. Βία είναι να οδηγείς ανθρώπους σε αυτοκτονία, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τα χρέη τους (αλήθεια, τους μετράει κανείς;). Βία είναι να αδιαφορείς για τα εξαθλιωμένα πρεζόνια, με αποτέλεσμα αυτά να επιτίθενται άγρια σε ανήμπορους ηλικιωμένους για να βρουν χρήματα να πάρουν τη δόση τους. Γενικά, το θέμα «βία» είναι ένα τεράστιο θέμα και όσοι το προσεγγίζουν με φράσεις όπως «καταδικάζω τη βία» ή «είμαι εναντίον της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται» είναι μάλλον αφελείς και ανιστόρητοι.<br />
<br />
Μια από τις πιο βίαιες επιθέσεις των τελευταίων ετών στη χώρα μας ήταν η φράση του Θόδωρου Πάγκαλου «Μαζί τα φάγαμε τα λεφτά». Αφού τα λεφτά τα φάγαμε μαζί, αυτό σημαίνει πως ό,τι βλέπουμε γύρω μας-σπίτια, καταστήματα, αυτοκίνητα, κότερα κλπ- είναι αποτέλεσμα κλοπής και όχι τίμιας εργασίας. Άρα, αφού είναι κλοπιμαία, δεν υπάρχει λόγος να τα σεβαστεί κάποιος – μπορεί να τα κάψει, να τα ανατινάξει και να σκοτώσει τους ιδιοκτήτες τους. Και ποιος «δικαιούται» να το κάνει αυτό, αφού τα «φάγαμε μαζί»; Μα αυτός που δεν έχει τίποτε από όλα αυτά – αυτός που δεν «έφαγε». (Αυτό αφιερωμένο σε όσους αθώους απορούν για το πώς γεννιέται η βία.)<br />
<br />
Στη χτεσινή πορεία είδα μέγα πλήθος. Είδα αποφασιστικότητα, απελπισία και μίσος – ταξικό μίσος. Επίσης, είδα αλληλεγγύη ανάμεσα στους διαδηλωτές – οι διαδηλωτές δεν άφηναν τους άλλους διαδηλωτές να πέσουν στα χέρια της Αστυνομίας, αλλά προσπαθούσαν να αποτρέψουν το ξύλο ή τη σύλληψή τους. Η λέξη «χούντα» ακούστηκε από χιλιάδες στόματα – μικρών και μεγάλων. Δεν πρέπει εκπλήσσει κανέναν – η τεράστια αποχή από τις εκλογές είχε στείλει το μήνυμα.<br />
<br />
Οδεύουμε προς την τελική σύγκρουση; Επίκειται ανατροπή; Τι να πω; Το μόνο που ξέρω είναι πως όλα θα παιχτούν στον δρόμο – πάντα έτσι ήταν. Θα τα πούμε στο δρόμο. Με ψυχή βαθιά.<br />
<div class="entry-meta"> <span class="meta-prep meta-prep-author">Posted on</span> <a href="http://alithinapsemata.wordpress.com/2010/12/16/%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%b2%ce%bf%cf%8d-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%82/" linkindex="31" rel="bookmark" title="11:28 πμ"><span class="entry-date">Δεκεμβρίου 16, 2010</span></a> <span class="meta-sep">by</span> <span class="author
vcard"><a class="url fn n" href="http://alithinapsemata.wordpress.com/author/yiannisaeras/" linkindex="32" title="Δείτε όλα τα άρθρα του Yiannis Aeras">Yiannis Aeras</a></span></div><div class="entry-meta"><span class="author
vcard"> </span> </div>http://alithinapsemata.wordpress.com/dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-24259969911015183972010-12-17T01:36:00.000+02:002010-12-17T01:36:19.951+02:00Η τρομοκρατία ως πράξη αθωότητας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicf7KDZOKLeaUhnBxGGwxgE1vpiPMdc8gY0eEBR0WVZbBeYv1dmnBLiP5kF9KsBO3g2jMsdaQ-AqpGVLH2S_nZfvujmd04E1-iAKQbvvgr6apKQe9K_D1VOuO6hjZcnp4_r2Cut5dTlJo/s1600/bodrum1.jpg" imageanchor="1" linkindex="22" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicf7KDZOKLeaUhnBxGGwxgE1vpiPMdc8gY0eEBR0WVZbBeYv1dmnBLiP5kF9KsBO3g2jMsdaQ-AqpGVLH2S_nZfvujmd04E1-iAKQbvvgr6apKQe9K_D1VOuO6hjZcnp4_r2Cut5dTlJo/s320/bodrum1.jpg" width="320" /></a></div>Από πότε είκοσι χρονών παιδιά λέγονται τρομοκράτες;<br />
Το να σε βαφτίζουν χριστιανό στα δύο και τρομοκράτη στα εικοσιδύο. Το να σε επαινούν που διάβαζες εξωσχολικά βιβλία και τώρα να τα προσκομίζουν ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον σου. Το να σου φοράνε λευκά πουκάμισα στην παρέλαση και τώρα άσπρα αλεξίσφαιρα στα δικαστήρια.<br />
Οι νέοι καταζητούμενοι έχουν φωτογραφία αλλά δεν έχουν όνομα. Ακόμη και στις αφίσες της Άγριας Δύσης οι επικηρυγμένοι είχαν όνομα. Αλλά εδώ στην πολιτισμένη Δύση. Εδώ η κοινωνία καλείται να τους κατονομάσει. Ανωνύμως και εμπιστευτικώς. Μικροί κατήγοροι, εθελοντές καταδότες, αυτόκλητοι πληροφοριοδότες όλων των νόμων τηλεφωνηθείτε. Εμπρός λοιπόν<br />
ρουφιανέψτε τα παιδιά σας.<br />
Γι' αυτό σας φτύνουν στη μούρη. Γι' αυτό σας γαμοσταυρίζουν. Γι' αυτό το κάνουν μπροστά σας. Οι υπόλοιποι φτύνουμε πλάσμα οθόνες και βρίζουμε πιξελιασμένα πρόσωπα. Είμαστε όλοι μας αθόρυβοι δολοφόνοι που εγκληματούν με το μυαλό. Μέσα μας σας έχουμε ανατινάξει αλλά δεν έχετε κανένα θραύσμα πάνω σας. Μέσα μας σας έχουμε κλοτσήσει αλλά δεν έχετε καμιά μελανιά πάνω σας. Μέσα μας.<br />
Διαμαρτυρόμαστε για όσους συνέλαβαν αδίκως, γι' αυτούς που τους φύτεψαν στοιχεία, για αυτούς που τους φυλάκισαν επειδή φόραγαν πράσινα all star. Αλλά μέχρι εκεί. Είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να φυλακίζονται άνθρωποι που ουδέποτε έκαναν κάτι. Αλλά όσο διεκδικούμε το αυτονόητο, οπισθοχωρούμε. Κάθε φορά αρκούμαστε σε ένα μικρότερο αυτονόητο, οχυρωνόμαστε πίσω του και όταν μας το αρπάζουν ψάχνουμε να καλυφτούμε σε ένα μικρότερο. Όσο μικραίνει το αυτονόητο, μικραίνουμε. Όσο το κρατάμε ζωντανό υπομένουμε, αναβάλλουμε, βαλτώνουμε. Όσο στηριζόμαστε σε αυτό, καταρρέουμε.<br />
Το αυτονόητο είναι πια να σκοτώσουμε, το αυτονόητο.<br />
Τα παιδιά που κατηγορούνται ως τρομοκράτες είναι αθώα. Είναι το ίδιο αθώα με όλους εκείνους που κατά καιρούς τους φόρτωσαν κατασκευασμένες κατηγορίες. Γιατί οι πράξεις τους είναι αθώες. Είναι αθώα γιατί μόνο η αθωότητα σε κάνει να αντιδράσεις. Δεν μεταφέρουν ένα μήνυμα μέσα από τις πράξεις τους. Το μήνυμα αθώο, οι πράξεις τους αθώες.<br />
Δεν αρκεί να αντιστρέψουμε τους χαρακτηρισμούς. Δεν αρκεί να πούμε ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες είναι κράτη και καπιταλιστές, οι δημοσιογράφοι και οι δικαστές. Δεν αρκεί να πούμε ότι το σύστημα είναι ένοχο. Πρέπει να υπερασπιστούμε τη δράση τους ως πράξη αθωότητας.<br />
Τα παιδιά αυτά έχουν τα κότσια να κάνουν ότι εμείς κάνουμε υποθετικά. Εμείς δειλοί θεωρητικοί, φλύαροι, απραγείς, μανιέρες του εαυτού μας. Μιλάμε σαν να μας έχουν μεταγλωττίσει και γράφουμε σαν να μας έχουν υποτιτλίσει. Εμείς αρνούμαστε τις κατηγορίες αυτοί αναλαμβάνουν την ευθύνη.<br />
Αυτά τα παιδιά είναι οι φίλοι μας. Γι' αυτό δεν τους βρίσκετε, γιατί τους κρύβουν οι φίλοι τους. Ούτε αλληλεγγύη ούτε συντροφικότητα. Απλή φιλία.<br />
Όταν η εξέγερση τελειώσει, τότε γυρίζεις σπίτι σου, επιστρέφεις στη δουλειά σου, διηγείσαι ιστορίες. Όταν η εξέγερση δεν συνεχιστεί συλλογικά, κάποιοι τη συνεχίζουν ατομικά. Όταν δεν ακολουθούν όλοι, κάποιοι προχωράνε μόνοι. Με τις όποιες συνέπειες.<br />
<br />
(Το κείμενο είναι του Γιώργου Ζώη και δημοσιεύτηκε στο κοντέινερ της ελευθεροτυπίας στις 6 Δεκεμβρίου 2010)dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-19013217589981642812010-12-14T12:24:00.000+02:002010-12-14T12:24:57.313+02:00Η χώρα σαν ανατρεπόμενο φορτηγόTου Παντελη Mπουκαλα<br />
Ολα τριγύρω αλλάζουνε. Και, αντίθετα με όσα λέει το τραγούδι, τίποτα δεν μένει το ίδιο - κι όχι μονάχα γύρω μας αλλά και μέσα μας, αφού αλλάζουν οι ίδιες οι αξιώσεις μας από τη ζωή κι ο τρόπος που τη μετράμε και τη ζούμε, με αίσθημα καταπονημένου αχθοφόρου παρά με την όρεξη που της αρμόζει. Και μπορεί να βρισκόμαστε ακόμα σε κάποια απόσταση από την «εθνική κατάθλιψη» που διέγνωσαν οι κομματικοί ιατροί συνεπαρμένοι από την ίδια τη ρητορική της αντιδικίας τους, η δυσθυμία, ωστόσο και η μελαγχολία έχουν τρυπώσει στην ψυχή της μεγάλης πλειονότητας, αυτής που απαρτίζει τα δύο τρίτα, με το νέο πλέον περιεχόμενό τους: τα δύο τρίτα με τις μισθολογικές περικοπές, τις συνταξιοδοτικές μειώσεις, τις απολύσεις, την «ευέλικτη» εργασία, την εκ περιτροπής δουλειά, σχεδόν μαύρη πια, πoυ πολλούς τους καθιστά μετανάστες στον ίδιο τους τον τόπο, από τη σκοπιά των ατομικών και εργασιακών δικαιωμάτων και των απολαβών.<br />
Καλά συντονισμένη η επιχείρηση σωφρονισμού του κοινωνικού σώματος, επιχειρεί να πείσει ότι όλα, μα όλα όσα τώρα χάνονται, συνιστούσαν «δώρα» εκ μέρους ενός κράτους αγρίως κομματικοποιημένου που οι πελατειακές ανάγκες του το οδηγούσαν αναπόφευκτα σε μια γαλαντομία που έτρωγε από το μέλλον της χώρας, άρα δικαίως αναιρούνται. Αλλά ούτε οι κλαδικές συμβάσεις ήταν «επίδομα» (σαν το «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία», λ.χ., ή το «επίδομα εξυπηρέτησης πελάτη») ούτε το σταθερό ωράριο και τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Ούτε όσο κράτος πρόνοιας υπήρξε, όπως υπήρξε, ψευδεπίγραφο σε αρκετές περιπτώσεις, ήταν απόρροια κάποιας «επιδοματικής πολιτικής». Προηγήθηκαν μακρόχρονοι αγώνες, εδώ και σε όλον τον κόσμο, ώσπου να δικαιωθούν τα «παράλογα» αιτήματα· τα «κεκτημένα» δεν δωρήθηκαν. Και τώρα, εδώ, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, αναγεωγραφείται η πολιτεία, δήθεν «ωριμότερα», και ανακατασκευάζεται η κοινωνία, αλλά με μια μέθοδο που προϋποθέτει το τσάκισμά της, την απογύμνωση, αν όχι και την ταπείνωσή της<br />
Μια πτυχή, από τις σκληρότερες, αυτού του σχεδίου είναι ο κερματισμός του κοινωνικού σώματος σε μονάδες που δεν θα διασώζουν κανένα ενδιαφέρον για οποιαδήποτε συλλογικότητα και δεν θα νιώθουν ότι βρίσκονται υπό τη σκέπη οποιουδήποτε «εμείς», έστω στρεβλωμένου. Από τις κλαδικές συμβάσεις στις επιχειρησιακές κι από ’κει στις απολύτως ατομικές, αλλάζει το Παράδειγμα, ο τρόπος που μετέχει κανείς στο όλον· μια κοινωνία από ασύντακτα κύτταρα, τίποτε δεν μπορεί να προστατέψει και για τίποτε άλλο να νοιαστεί πέραν της στοιχειώδους επιβίωσης. Με τις ανατροπές που επιβάλλουν οι επιτηρητές, η χώρα μεταλλάσσεται σε ανατρεπόμενο φορτηγό: σηκώνεις το ένα άκρο της καρότσας, αδειάζεις το περιεχόμενό της (τους ανθρώπους και τα δικαιώματά τους) στη χωματερή της «αναμόρφωσης» και προχωρείς αγέρωχος προς το μέλλλον. Υπέροχα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9fPSzNaciEoW2nxLFCA6VVU9mkT0auKoJNU-khaKxhqWDjRnkFwckwms5UWlJ-82F4RnujAZuycu0jABiTagIuR_E2bEdj-A3F8NpuN2L6JENPn3e5lyWgNrRruocZevzW0QnnMxSEHg/s1600/12-07-012.jpg" imageanchor="1" linkindex="6" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9fPSzNaciEoW2nxLFCA6VVU9mkT0auKoJNU-khaKxhqWDjRnkFwckwms5UWlJ-82F4RnujAZuycu0jABiTagIuR_E2bEdj-A3F8NpuN2L6JENPn3e5lyWgNrRruocZevzW0QnnMxSEHg/s320/12-07-012.jpg" width="320" /></a></div>Καθημερινή, 14 Δεκεμβρίου 2010dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-9544369397188515592010-12-14T11:23:00.000+02:002010-12-14T11:23:25.320+02:00Η γέννηση ματαιώνεται !<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCioPWvuvRVKFF5bSHGNcFyS5IqyY_YD-MC954HT1WI5GDYfoeQ-Gc-NLzHVnRlcgKwbNTYYsGABgdAw3gK9LIhcsC3nsZOd0LAM5aPgAlGqQKWF-TKb57BKu9_TZqFY646yJk0t3hqfw/s1600/IMG_0008.jpg" imageanchor="1" linkindex="1341" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCioPWvuvRVKFF5bSHGNcFyS5IqyY_YD-MC954HT1WI5GDYfoeQ-Gc-NLzHVnRlcgKwbNTYYsGABgdAw3gK9LIhcsC3nsZOd0LAM5aPgAlGqQKWF-TKb57BKu9_TZqFY646yJk0t3hqfw/s320/IMG_0008.jpg" width="205" /></a></div>Ο Ιωσήφ πρέπει να πληρώσει περαίωση,<br />
<br />
η Φάτνη να τακτοποιηθεί ως ημιυπαίθριος,<br />
<br />
η Παναγία δεν παίρνει επίδομα τοκετού,<br />
<br />
οι Άγγελοι δεν πετάνε λόγω απεργίας των ελεγκτών και<br />
<br />
οι 3 Μάγοι φοβούνται ότι θα απελαθούν ως λαθρομετανάστες!dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-855083724970943026.post-74340001100124693862010-12-14T11:15:00.000+02:002010-12-14T11:15:59.444+02:00Ένα παραμύθι για τον έρωτα...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6odTwSPLR8iLP3FYWbvffmzkZuy4V-DsH4vEKULZb5AVsQFltYuQP_a8baT0083zmXw8T1B_BI_n9FCF8D3XXxTM4Ff4xUk7hLXNV452qovu9KE2BwbzgMwDMn-looCk9X3PraUmxCTU/s1600/238104-rain-4.jpg" imageanchor="1" linkindex="163" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6odTwSPLR8iLP3FYWbvffmzkZuy4V-DsH4vEKULZb5AVsQFltYuQP_a8baT0083zmXw8T1B_BI_n9FCF8D3XXxTM4Ff4xUk7hLXNV452qovu9KE2BwbzgMwDMn-looCk9X3PraUmxCTU/s320/238104-rain-4.jpg" width="320" /></a></div><br />
Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.<br />
Η Τρέλα, επειδή λυπήθηκε την Ανία, πρότεινε να παίξουν κρυφτό.<br />
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακού...σει, ενώ η Περιέργεια που δεν μπορούσε να κρατηθεί ρώτησε: «τι είναι το κρυφτό»;<br />
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια να παίξουν κι αυτοί.<br />
Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν :<br />
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και ο Άνανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.<br />
«Ένα, δύο, τρία» άρχισε να μετράει η Τρέλα.<br />
Η πρώτη που κρύφτηκε πίσω απ΄ τον πρώτο βράχο ήταν η Τεμπελιά που βαριόταν.<br />
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου, που με τη δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.<br />
Ο Αλτρουισμός δεν μπόρεσε να κρυφτεί, γιατί κάθε μέρος που έβρισκε το άφηνε για κάποιον άλλο, ενώ η Γενναιοδωρία κάθε κρυψώνα που έβρισκε την παραχωρούσε σε όποιον της την ζητούσε.<br />
Ο Εγωισμός αντίθετα βρήκε καλή κρυψώνα, αγνοώντας όλους τους γύρω του, ενώ ξοπίσω του έτρεξε η Ρουφιανιά.<br />
Το Ψέμα κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού, ενώ το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σ΄ ένα ηφαίστειο.<br />
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.<br />
«....1000» μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.<br />
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά, αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε φωναχτά στον ουρανό με το Θεό.<br />
Ένιωσε το σεισμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και, αφού βρήκε τη Ζήλια, δεν δυσκολεύτηκε να βρει και το Θρίαμβο που θριαμβολογούσε για την κρυψώνα του.<br />
Βέβαια, βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί.<br />
Η Γενναιοδωρία αποκαλύφθηκε μόνη της για να βοηθήσει, οπότε ο Αλτρουισμός φιλοτιμήθηκε και βγήκε δίπλα της.<br />
Στο μεταξύ, η Ρουφιανιά, πηγαίνοντας να καρφώσει τον Εγωϊσμό, αποκαλύφθηκε μαζί του.<br />
Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους, εκτός απ΄ τον Έρωτα.<br />
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.<br />
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι απ΄ το θυμό της άρχισε να τον κλωτσάει νευρικά, ώσπου ακούστηκε ένα βογγητό πόνου.<br />
Ήταν ο 'Ερωτας, που τα αγκάθια της τριανταφυλλιάς τον είχαν τυφλώσει!<br />
Η Τρέλα ταράχτηκε, δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη.<br />
Στο τέλος, μην μπορώντας να ξαναδώσει το φως του στον Έρωτα, ορκίστηκε να γίνει ο οδηγός του.<br />
<br />
Κι από τότε, ο Έρωτας είναι τυφλός και η Τρέλα τον συνοδεύει ! "dimitrishttp://www.blogger.com/profile/12444946256146688355noreply@blogger.com0