Εθνικό απολυτήριο Ανθρώπων
Αγαπητέ υπουργέ
Για να σου πω την
αλήθεια σχολείο δεν πήγα γιατί οι γονείς μου δεν είχαν την οικονομική άνεση
εκείνο τον καιρό. Κουτσά -στραβά, κάποια κολλυβογράμματα τα ‘μαθα, από ένα
μπάρμπα μου ,ράφτη στο επάγγελμα, και γεωργό και πουλητή και πολυτεχνίτη
γενικά.
Άλλα χρόνια τότε. Ψωμί
δεν είχαμε να βάλουμε στο στόμα μας, είπα του πατέρα μου να τελειώσω το
Σχολαρχείο, φρύαξε. "Έχεις εφτά στόματα πίσω σου" μου 'πε για να
μοιραστεί τα βάσανά του, καθότι ήμουν ο μεγαλύτερος.
Βλέπω τα σημερινά παιδιά
και τα ζηλεύω. Ανέσεις, φροντιστήρια, ξανά ιδιαίτερα, στοίβες τετράδια , βιβλία.
Τα παρακαλάνε και δεν πάνε σχολειό. Που νά 'ξεραν τι αίμα έφτυναν τα παιδιά σε
άλλες εποχές για να μορφωθούν. Τώρα όλα είναι εύκολα, γρήγορα, σε αφθονία. Πολλές
φορές χάνεται ο σκοπός μέσα σε όλα αυτά τα καλούδια. "Είναι βαριά η
καλογερική, παππού" έλεγε, τις προάλλες, ένας πιτσιρικάς, χωρίς να ξέρει
τι θα πει καλόγερος και μοναστήρια. Σε κάποιο ριάλιτι θα το άκουσε και το παπαγάλισε.
Καλή η εκπαιδευτική
μεταρρύθμιση που προωθείς υπουργέ μου. Και άλλοι ήθελαν να βάλουν πριν από σένα
τη δική τους ανεξίτηλη σφραγίδα στο χρόνο. Να σου θυμίσω το εξατάξιο Γυμνάσιο; Το
τριτάξιο Γυμνάσιο και το Λύκειο; Τις πανελλήνιες εξετάσεις; Τις πανελλαδικές; Τις
εισαγωγικές ή τις γενικές για να μπουν τα παιδιά στα Πανεπιστήμια; Πειραματόζωα
και τα παιδιά και οι γονείς που πληρώνουν και τελειωμό δεν έχει η δωρεάν
εκπαίδευση.
Το πρώτο πρόβλημα για
την Παιδεία, νομίζω εγώ, είναι ότι δεν υπάρχει ένα σταθερό σύστημα. Κάποιες
γενικές γραμμές που να ισχύουν για πολλά χρόνια. Καθένας που έρχεται θέλει να
αρχίσει την επανάστασή του από τα σχολεία. Προκοπή ,όμως, με ελάχιστες
πιστώσεις σε χρήματα και σε οράματα δεν γίνεται. Αυτό έμαθα στη ζωή μου. Ότι οι
επενδύσεις πρέπει να γίνονται σε ανθρώπους.
Η "Παιδεία"
των Ελλήνων δεν εξαντλείται στα "ημερολογιακά προγράμματα" των
υπουργείων και γι΄ αυτό θα πρέπει κάποτε να κοιτάξετε όλοι εσείς οι πολιτικοί
πως θα βάλετε την εκπαίδευση μέσα στη γενικότερη παιδεία του τόπου μας. Τα
ιδιωτικά Πανεπιστήμια θα ‘ρθούνε μετά. Όποιος έχει να πληρώνει. Ας εξασφαλιστεί
πρώτα το ελάχιστο. Γιατί πονηριά είναι να σκοτωνόμαστε για τα ιδιωτικά και να
απαξιώνονται συνειδητά τα δημόσια.
Ίσως χρειάζεται μια γενναία
απόφαση για την κατάργηση δυο υπουργείων (Παιδείας και Πολιτισμού) και την
ανάδειξη ενός υπερυπουργείου "Πνευματικής Καλλιέργειας", που θα
αναλάβει να διατηρήσει ζωντανές τις μνήμες και τα ιστορικά βιώματα του λαού μας.
Αυτό το υπουργείο, χωρίς πειράματα στου "κασίδη το κεφάλι", θα
προωθήσει τις γνώσεις, την έρευνα, την αισθητική βελτίωση του περιβάλλοντος, τις
σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, τη μεταφύτευση της συνέπειας, την ανάπτυξη του
φιλότιμου, το μπόλιασμα της εντιμότητας στους μαθητές που σε λίγα χρόνια θα μας
κυβερνήσουν. Τέτοιο υπουργείο Παιδείας χρειαζόμαστε και τέτοιου είδους αλλαγές.
Με λίγα λόγια ο τόπος χρειάζεται Εθνικό Απολυτήριο για το μέλλον των ανθρώπων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου