Ιχνηλάτης Ονείρων

Στις παραδόσεις των Ελλήνων, μας πληροφορούν τα φιλοσοφικά λεξικά, ήταν πλατιά διαδεδομένη η αντίληψη του αυτοχθονισμού. Η πεποίθηση , δηλαδή, ότι ορισμένες φυλές ξεφύτρωσαν από τη γη, που ύστερα την έκαναν πατρίδα τους, ενώ άλλες μετακινήθηκαν και έχασαν την προνομιακή σχέση τους. Αθηναίοι ρήτορες και συγγραφείς συνδέουν συχνά τις αφηγήσεις τους για την αυτόχθονη γέννησή τους με το αίσθημα της ευγενικής τους καταγωγής, ενισχύοντας κατά κάποιο τρόπο την άποψη του Πρωταγόρα για δημιουργία πλασμάτων κάτω από την επιφάνεια της γης, όπου χθων είναι η γη. Πριν τους Αθηναίους και οι Αρκάδες ισχυρίζονταν πως υπήρχαν πριν τη γέννηση της σελήνης και γι’ αυτό αυτοαναγορεύτηκαν προσεληνήτες. Ο μύθος της αυτοχθονίας, για τους κατοικούντες την Αττική γη, περιέλαβε τον Κέκροπα, αλλά κυρίως τον Ερυχθόνιο, που ήταν κι αυτός αυτόχθονας και διφυής, όπως και ο Κέκροπας. Μητέρα του, σύμφωνα με τη μυθολογία, ήταν η Γη, πατέρας του ο Ήφαιστος και γεννήθηκε με έναν πε...

"Την πρώτη και την τελευταία σου λέξη/την είπαν ο έρωτας και η Επανάσταση./Ολη σου την σιωπή την είπε η ποίηση". Ετσι,μ' αυτά τα λόγια, αποκρυπτογράφησε προς το τέλος του βίου  τη μεγάλη του πορεία ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος,αφήνοντας την τελευταία του πνοή μια νύχτα Κυριακής «πολύ αργά μέσα στη νύχτα», λίγες ώρες διαφορά από τον Αλέξη Μινωτή,στις 11 Νοεμβρίου 1990. "Να με θυμόσαστε-είπε.Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα/χωρίς ψωμί,χωρίς νερό,πάνω σε πέτρες και αγκάθια,/για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα." Είκοσι τεράστια χρόνια μετά το μεγάλο ταξίδι ο Γιάννης Ρίτσος είναι εδώ.Με τον επιβλητικό λόγο του και τη σεβάσμια μορφή να μας οδηγεί στα μονοπάτια του Ερωτα και της Επανάστασης.Πολυγραφότατος και ακόμα αστείρευτος,αφού απο το ογκώδες έργο που πρόλαβε να γράψει, δεκάδες τόμοι δεν έχουν εκδοθεί ακόμα.Εργο που είναι τρεις φορές μεγαλύτερο από το ογκώδες ποιητικό έργο του Παλαμά,το οποίο με τη σειρά του,είναι σχεδόν διπλάσιο σε έκταση από το ποιητικό έ...

"Ένας σοφός ήταν βυθισμένος σε πέλαγα στοχασμών. Σαν βγήκε από την έκστασή του κάποιος φίλος του τού είπε χωρατεύοντας: - Τι μας έφερες από τον όμορφο κήπο που περπάταγες; - Είχα αποφασίσει να γεμίσω με ρόδα την ποδιά μου και να σας τα μοιράσω, μα η μυρωδιά των ρόδων με μέθυσε σε τέτοιο βαθμό που ξέφυγε η άκρη της ποδιάς μου από το χέρι μου... Ω, αηδόνι, μάθε από την πεταλούδα πως να αγαπάς! Πυρπολημένη από τον Έρωτα ξεψύχησε γαλήνια!" Μοσλέχ Εντίν Σααντί

Οι κρίσεις έρχονται και παρέρχονται. Είτε αυτές είναι οικονομικές, είτε διαπροσωπικές, είτε συστημικές, το μέλλον έχει ,πάντοτε, μεγαλύτερη διάρκεια. Αν κάτι αξίζει να μείνει και να σφραγιστεί με το σεντόνι του χρόνου είναι η αμετροέπεια και η παραδοχή των λαθών. Όλοι μας μπορούμε να διδαχτούμε από τα λάθη και να μην τα επαναλάβουμε. Τουλάχιστον στην ίδια συχνότητα και με τον ίδιο αδιάντροπο τρόπο. Αν δεν μαθαίνουμε από την ιστορία είμαστε άξιοι της μοίρας μας, επειδή ακριβώς δεν είμαστε άμοιροι. Η λαθροχειρία και ο κοπετός που πηγάζουν από τη ρημαγμένη λέξη που χρησιμοποιείται για να κρύψει την αδηφαγία, την ταχυφαγία, την αποξένωση, τον ωχαδερφισμό, δεν αποτελούν δικαιολογίες για να χάσουμε το μέτρο της ανθρώπινης ύπαρξής μας, ακόμα κι αν τον ντύνουμε με τον ακριβό μανδύα του δυτικού μας «πολιτισμού». Πολλά έγιναν τους τελευταίους μήνες στην Ευρώπη και περισσότερα στην Ελλάδα για να αποδειχτεί ότι η κοινωνία μας αρμενίζει στραβά. Όχι μόνο ξυλοκοπήθηκαν μέχρι αφασίας τρομαγμένοι μ...

Ξέχασα έξω απ΄ το ποίημα τη μορφή σου Θα κρυώνεις τώρα. Μόνο τα έρημα μάτια .Αυτά έχω στα χέρια μου. Ακούω το χιόνι. Τη ζωή προτού συμβεί. Δεν αλλάζω έρεβος. Αμνησία πολλών απόντων πραγμάτων. Βιτριόλι του μυαλού. Φεύγω. Μη με κοιτάζεις. Δεν είμαι τίποτα. Έφερα τα νεκρά μάτια μου κοντά σου να με χάνεις και να με βρίσκεις.  Τις τσέπες γεμάτες πικραμύγδαλα. Η νύχτα κλειστή από παντού, Αλύπητο μικρόβιο. Πως σκοτείνιασαν έτσι τα μάτια σου. Πως νύχτα μου να σε κοιμίσω τώρα που φεύγεις. Και μέσα σου να ουρλιάζει ο ουρανός. Με την κραυγή τρόμος ή εδώ δεν είναι η παρουσία σου. Πια δεν έχω καρδιά. Ταξίδι του αλλόκοτου θανάτου. Οχετός των ονείρων κι ο καθρέφτης  δάκρυ. Μόνο ο θάνατος θα έρθει  και θα χει τα μάτια σου. Αρχίζω να ξενυχτώ πάλι με τα χρώματα της οδύνης. Κάποια μέρα δεν θα γυρίσουμε. Θυμήσου με . Πάρε το δρεπανάκι του ήλιου και σβήσε με. Όλα μου τα δάκρυα. Όλα μου τα βήματα. Όλες μου τις ανάσες θα στις δώσω για να υπάρξω. Όχι τη λέξη αγάπη μα τ...

Στη διάρκεια της χτεσινής πορείας –και ενώ η πλατεία Συντάγματος είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης- ένας κύριος γύρω στα 60 είχε κολλήσει δίπλα στη διμοιρία των ΜΑΤ που ήταν στην αρχή της Ερμού και δεν ήξερε τι έλεγε – ή μάλλον, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Ο κύριος ήταν οργισμένος και καλούσε τους άνδρες των ΜΑΤ να φύγουν, λέγοντάς τους πως προστατεύουν τη χούντα, πως θα έπρεπε να ντρέπονται που χτυπάνε ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι γονείς τους, πως είναι κι αυτοί –οι αστυνομικοί- εργαζόμενοι, πως πληρώνονται με τα δικά μας χρήματα, και άλλα πολλά. Οι άνδρες των ΜΑΤ δεν αντιδρούσαν. Κάποια στιγμή, ο άνδρας των ΜΑΤ που ήταν ακριβώς δίπλα του γύρισε και του είπε «έχετε δίκιο». Η χτεσινή πορεία δεν έπρεπε να φτάσει στη Βουλή. Και ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της δεν έφτασε ποτέ στη Βουλή. Τα χημικά που έπεσαν στο σώμα της πορείας ανάγκασαν τους ανθρώπους να σκορπίσουν στους γύρω δρόμους. Λογικό, τα χημικά δεν αντέχονται. Όσοι ήταν στη χτεσινή πορεία θα παρατήρησαν πως οι διαδηλ...

Από πότε είκοσι χρονών παιδιά λέγονται τρομοκράτες; Το να σε βαφτίζουν χριστιανό στα δύο και τρομοκράτη στα εικοσιδύο. Το να σε επαινούν που διάβαζες εξωσχολικά βιβλία και τώρα να τα προσκομίζουν ως αποδεικτικά στοιχεία εναντίον σου. Το να σου φοράνε λευκά πουκάμισα στην παρέλαση και τώρα άσπρα αλεξίσφαιρα στα δικαστήρια. Οι νέοι καταζητούμενοι έχουν φωτογραφία αλλά δεν έχουν όνομα. Ακόμη και στις αφίσες της Άγριας Δύσης οι επικηρυγμένοι είχαν όνομα. Αλλά εδώ στην πολιτισμένη Δύση. Εδώ η κοινωνία καλείται να τους κατονομάσει. Ανωνύμως και εμπιστευτικώς. Μικροί κατήγοροι, εθελοντές καταδότες, αυτόκλητοι πληροφοριοδότες όλων των νόμων τηλεφωνηθείτε. Εμπρός λοιπόν ρουφιανέψτε τα παιδιά σας. Γι' αυτό σας φτύνουν στη μούρη. Γι' αυτό σας γαμοσταυρίζουν. Γι' αυτό το κάνουν μπροστά σας. Οι υπόλοιποι φτύνουμε πλάσμα οθόνες και βρίζουμε πιξελιασμένα πρόσωπα. Είμαστε όλοι μας αθόρυβοι δολοφόνοι που εγκληματούν με το μυαλό. Μέσα μας σας έχουμε ανατινάξει αλλά δεν έχετε κανένα θραύσ...