Ιχνηλάτης Ονείρων

    Όταν ξέρεις πού πας…   Ευτυχώς που κάποιοι αποφασίζουν να διαβούν τον Ρουβίκωνα της αδιαφορίας και να θυμίσουν στους αδαείς ότι μέτρο όλων των πραγμάτων είναι ο άνθρωπος. Γιατί με τόσα μαλάματα που στολίσαμε την υποτιθέμενη καπατσοσύνη μας, μηρυκάζοντας το ένδοξο παρελθόν,  την «ευφρόσυνη ύπαιθρο», αδυνατώντας εν πολλοίς  να ισορροπήσουμε στις αδηφάγες διαδρομές του χρόνου, φαγώθηκε το πρόσωπό μας, όπως θα έλεγε ο Σεφέρης. «Οι Έλληνες, έγραφε ο διαπρεπής Γάλλος ελληνιστής φιλόσοφος Ζαν Πιέρ Βερνάν, που έφυγε στα 93 του  χρόνια, θεωρούσαν ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης και ότι ο ρόλος του είναι να προσπαθεί να την κατανοεί και όχι να κυριαρχεί πάνω σ’ αυτήν». Πόσο απλά και σοφά τα λόγια του, αφού ο ίδιος γνώριζε πλέον ότι σοφός είναι εκείνος που μιλάει κατανοητά, ερμηνεύοντας δύσκολα νοήματα. Πετώντας τον μανδύα του δήθεν ειδικού που περιβάλλει τους ώμους, αλλά όχι τα μυαλά, των περισσότερων ακαδημαϊκών, πανεπιστημιακών δασκάλων και κάθε λογής νάρκισσων. Όταν είσαι

  Ο ενταφιασμός της πολιτικής σκέψης   Τι αποκομίσαμε μετά τα αποκαΐδια στην Πελοπόννησο και την Εύβοια;  Ορφανό λόγο, ορφανά συνθήματα. Άλλωστε πέραν των βαρύγδουπων λόγων που ειπώθηκαν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση η αγωνία των κομματικών μηχανισμών και των έπ’ αμοιβή συνεργαζόμενων επικοινωνιολόγων δεν είναι η εκπόνηση ενός στοιχειώδους προγράμματος, αλλά η επιλογή της κρίσιμης λέξης που θα μαγνητίσει  το ψηφοφόρο  πλήθος. Μια λέξη που θα τα λέει όλα χωρίς να πρεσβεύει απολύτως τίποτε. Κενότητα επιστημονική. Κάτι παρόμοιο συνέβη και φέτος. Τα προγράμματα, όσα υπήρξαν, είχαν  ελαφρές προσθήκες παλαιότερων, ενώ ήταν πασιφανής η προσπάθεια να εφευρεθούν λέξεις - κλειδιά που θα «κλειδώσουν» την ψήφο υπέρ του ενός ή του άλλου. Η επινοητικότητα όμως δεν ήταν αρκετή για να καλύψει το χάσμα που ανοίγεται όταν θρυμματίζονται λέξεις σύμβολα, όπως η περιβόητη «άμεση δημοκρατία». Οι κριτικές μας ικανότητες συντρίβονται από την επέλαση της υπόσχεσης και της ελπίδας που προσφέρονται ως α